cukrzyca typu1

Jak prawidłowo przechowywać INSULINĘ i inne leki przeciwcukrzycowe?

Insulina i inne leki przeciwcukrzycowe wymagają odpowiedniego przechowywania, aby zapewnić ich pełną skuteczność. Diabetycy muszą zwracać szczególną uwagę na warunki, w jakich przechowują swoje leki, ponieważ nawet drobne odstępstwa od rekomendowanych zasad mogą wpływać na ich działanie, co z kolei ma bezpośredni wpływ na kontrolę poziomu glukozy we krwi. W tym artykule omawiamy szczegółowo, jak przechowywać insulinę oraz leki przeciwcukrzycowe w różnych warunkach, w domu i podczas podróży.

Insulina – jak ją przechowywać?

Insulina jest hormonem, którego stabilność może być łatwo zakłócona przez zmiany temperatury. Właściwe przechowywanie insuliny jest więc kluczowe, aby nie utraciła ona swoich właściwości.

Przechowywanie insuliny w lodówce

Insulina przeznaczona do przechowywania powinna znajdować się w lodówce, gdzie temperatura mieści się w przedziale od 2 do 8°C. Jest to idealna temperatura do dłuższego przechowywania zapasów insuliny, których aktualnie nie używamy. W przypadku zbyt niskiej lub zbyt wysokiej temperatury struktura insuliny może ulec zmianie, co wpłynie na jej skuteczność.

Insulina, która uległa zamrożeniu, nie nadaje się do dalszego użytku. Zmiany wywołane zamarzaniem mogą trwale uszkodzić strukturę tego hormonu. Insulina powinna być więc przechowywana w głębszej części lodówki, z dala od ścianek zamrażarki. Jeśli insulina przypadkiem zamarznie, należy ją wyrzucić i nie próbować jej rozmrażać.

Jeśli insulina jest aktualnie stosowana, można przechowywać ją w temperaturze pokojowej (około 15–25°C) przez okres do 28 dni, pod warunkiem że nie jest narażona na działanie bezpośrednich promieni słonecznych ani wysokich temperatur. Insulina przechowywana w temperaturze pokojowej nie jest zimna przy iniekcji, co może zwiększyć komfort pacjenta i zmniejszyć ryzyko podrażnienia w miejscu wkłucia.

Przechowywanie insuliny w domu

Codzienne przechowywanie insuliny powinno uwzględniać stałe miejsce, z dala od źródeł ciepła i bez dostępu do światła słonecznego. Insulina może być przechowywana na półce lub w szufladzie w chłodniejszej części pomieszczenia. Ułatwi to dostęp do niej podczas codziennych iniekcji i pozwoli na utrzymanie stabilnej temperatury.

Przechowywanie leków przeciwcukrzycowych – tabletki i inne preparaty

Leki przeciwcukrzycowe dostępne w różnych formach – tabletek, kapsułek, czy płynów doustnych – również mają swoje specyficzne wymagania dotyczące przechowywania.

Tabletki i kapsułki: Większość leków doustnych powinna być przechowywana w suchym, chłodnym miejscu w temperaturze pokojowej, najlepiej w oryginalnym opakowaniu lub pojemniku aptecznym. Łazienka i kuchnia nie są idealnymi miejscami ze względu na zmienność temperatur i wilgotności. Wilgoć może mieć wpływ na strukturę tabletek, co może prowadzić do ich zmiękczania lub rozkruszania.

Leki w płynie: W przypadku preparatów płynnych zasady przechowywania mogą się różnić. Niektóre płynne leki doustne należy trzymać w lodówce, inne mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej. Informacje dotyczące przechowywania znajdują się zazwyczaj w ulotce dołączonej do opakowania i powinny być bezwzględnie przestrzegane.

Transportowanie insuliny i leków przeciwcukrzycowych

Transportowanie insuliny i innych leków przeciwcukrzycowych wymaga uwagi, zwłaszcza podczas dłuższych podróży lub podróży samolotem. Zmienne warunki pogodowe mogą wpływać na stabilność leków, dlatego warto zastosować dodatkowe środki ostrożności.

Krótkie podróże

Insulina przechowywana w temperaturze pokojowej przez kilka godzin (np. podczas podróży samochodem) zwykle zachowuje swoją skuteczność. Dla bezpieczeństwa warto jednak przechowywać insulinę w zacienionym miejscu lub w torbie termoizolacyjnej. Należy unikać bezpośredniego kontaktu z nagrzanymi powierzchniami, takimi jak deska rozdzielcza w samochodzie.

Dłuższe podróże i torby chłodzące

Torby termoizolacyjne: Na dłuższe podróże najlepiej sprawdzą się torby termoizolacyjne lub chłodzące z wymiennymi wkładami. Przed podróżą należy zamrozić wkłady chłodzące, a następnie umieścić je w torbie razem z insuliną, co zapewni odpowiednią temperaturę na czas transportu.

Unikanie ekstremalnych temperatur: Insulina i inne leki przeciwcukrzycowe mogą zostać przegrzane lub zamarznąć przy ekstremalnych temperaturach. W zimie warto używać dodatkowych termoizolacyjnych osłonek lub etui, aby zapobiec wychłodzeniu, a w lecie unikać długotrwałego przechowywania insuliny w nasłonecznionych miejscach, takich jak samochód.

Podróże lotnicze: Podczas lotów warto mieć insulinę w bagażu podręcznym. Temperatura w luku bagażowym może być zbyt niska, co może prowadzić do zamarznięcia leku. Warto wcześniej sprawdzić politykę linii lotniczej dotyczącą przewożenia leków i insuliny oraz przygotować odpowiednie dokumenty medyczne potwierdzające konieczność przewozu.

Oznaki wskazujące na to, że insulina może być nieskuteczna

Niektóre zmiany w wyglądzie insuliny mogą sugerować, że nie jest już ona w pełni skuteczna:

Wygląd: Insulina powinna być klarowna lub lekko opalizująca. Jeśli zauważysz, że zmieniła się jej barwa, pojawiła się mętność lub widoczne drobinki, należy zrezygnować z jej użycia.
Krystalizacja: Zbyt niskie temperatury mogą powodować krystalizację insuliny, co jest oznaką, że może ona działać inaczej niż oczekiwano. Taka insulina również nie powinna być stosowana.

Prawidłowe przechowywanie insuliny i leków przeciwcukrzycowych jest kluczowe dla zachowania ich skuteczności i bezpieczeństwa pacjenta. Insulinę najlepiej trzymać w lodówce, chyba że jest aktualnie w użyciu – wtedy można przechowywać ją w temperaturze pokojowej, z dala od źródeł ciepła i światła. Podczas podróży warto korzystać z toreb termoizolacyjnych, a insuliny nie należy umieszczać w bagażu rejestrowanym podczas podróży lotniczych. Przestrzeganie zasad przechowywania leków ma bezpośredni wpływ na skuteczność terapii cukrzycowej.

Źródła:

https://www.dann.edu.pl/artykuly/jak-prawidlowo-przechowywacc-insulinee.html (dostęp z dnia 28.10.2024 r.)

https://diabetyk.org.pl/jak-przechowywac-insuline/ (dostęp z dnia 28.10.2024 r.)

https://leki.pl/poradnik/jak-przechowywac-insuline/ (dostęp z dnia 28.10.2024 r.)

Czytaj więcej

Jak bezpiecznie monitorować poziom cukru u DZIECI z cukrzycą?

Monitorowanie poziomu cukru we krwi u dzieci z cukrzycą to kluczowy element codziennego zarządzania tą chorobą. Regularne pomiary glukozy pozwalają na szybkie reagowanie na zmiany poziomu cukru, co pomaga unikać hipoglikemii i hiperglikemii. Monitorowanie cukrzycy u dzieci może być wyzwaniem zarówno dla dziecka, jak i jego rodziny, ale dzięki nowoczesnym technologiom i odpowiednim urządzeniom, ten proces staje się coraz prostszy i bardziej komfortowy.

Dlaczego monitorowanie poziomu cukru we krwi u dzieci z cukrzycą jest tak ważne?

Cukrzyca typu 1, która najczęściej dotyka dzieci, to schorzenie autoimmunologiczne, w którym trzustka przestaje produkować insulinę. Insulina jest niezbędna do regulowania poziomu glukozy we krwi, a bez niej poziom cukru może szybko wzrosnąć lub spaść do niebezpiecznych poziomów. Regularne monitorowanie poziomu glukozy pozwala na dostosowanie dawek insuliny, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia dziecka.

Nieprawidłowo zarządzana cukrzyca może prowadzić do wielu komplikacji zdrowotnych, w tym problemów z sercem, nerkami, wzrokiem czy układem nerwowym. Dzieci z cukrzycą mogą również mieć problemy z koncentracją w szkole, a nawet z codziennymi aktywnościami, jeśli ich poziom cukru nie jest odpowiednio monitorowany i kontrolowany. Dlatego tak ważne jest, aby regularnie mierzyć poziom cukru we krwi i dostosowywać leczenie w oparciu o wyniki pomiarów.

Podstawowe urządzenie do monitorowania poziomu cukru – glukometr dla dzieci

Podstawowym urządzeniem do monitorowania poziomu cukru u dzieci jest glukometr dla dzieci. Glukometr to urządzenie, które mierzy poziom glukozy na podstawie próbki krwi pobranej z palca. Pomiar za pomocą glukometru jest szybki i dokładny, a nowoczesne modele są dostosowane do potrzeb najmłodszych pacjentów, oferując intuicyjną obsługę oraz minimalną próbkę krwi, co zmniejsza dyskomfort dziecka.

Jak mierzyć cukier u dzieci za pomocą glukometru? Proces jest prosty i składa się z kilku kroków:

Przygotowanie: Upewnij się, że dziecko ma czyste ręce, aby zapobiec zanieczyszczeniu próbki krwi. Następnie przygotuj glukometr, pasek testowy i lancet.
Nakłucie palca: Użyj lancetu, aby delikatnie nakłuć palec dziecka. Najlepiej nakłuć bok palca, co jest mniej bolesne niż nakłucie opuszki palca.
Pobranie próbki krwi: Umieść kroplę krwi na pasku testowym.
Odczyt wyniku: Włóż pasek do glukometru i odczytaj wynik na wyświetlaczu urządzenia.

Regularne korzystanie z glukometru umożliwia dokładną kontrolę poziomu cukru i pozwala rodzicom na bieżąco reagować na zmieniające się potrzeby zdrowotne dziecka. Pomiar glukozy u dzieci powinien być wykonywany zgodnie z zaleceniami lekarza, zwykle kilka razy dziennie, w tym przed posiłkami, po posiłkach oraz przed snem.

Najlepsze glukometry dla dzieci

Wybór najlepszego glukometru dla dzieci zależy od wielu czynników, takich jak wiek dziecka, jego zdolność do samodzielnego korzystania z urządzenia oraz funkcje dodatkowe, które mogą ułatwić codzienne monitorowanie glikemii. Glukometry przeznaczone dla dzieci powinny być łatwe w obsłudze, szybkie, i wymagać minimalnej ilości krwi do pomiaru.

Nowoczesne glukometry oferują również dodatkowe funkcje, takie jak możliwość połączenia z aplikacją mobilną, co pozwala na zdalne monitorowanie wyników przez rodziców lub lekarzy. Tego typu funkcje mogą być niezwykle pomocne w codziennym zarządzaniu cukrzycą u dzieci.

Jak kontrolować cukrzycę u dzieci za pomocą systemu CGM – TouchCare

Oprócz tradycyjnych glukometrów, na rynku dostępne są również systemy ciągłego monitorowania glukozy (CGM), które oferują jeszcze większy komfort i bezpieczeństwo. Jednym z takich systemów jest TouchCare CGM, który można stosować u dzieci już od 2. roku życia. TouchCare CGM działa bez konieczności częstego nakłuwania palca – zamiast tego, sensor umieszczany na skórze monitoruje poziom glukozy w sposób ciągły.

System CGM, taki jak TouchCare, mierzy poziom cukru co kilka minut i przesyła wyniki do aplikacji mobilnej, dzięki czemu rodzice mogą w czasie rzeczywistym monitorować stan zdrowia swojego dziecka. TouchCare CGM wysyła również powiadomienia w przypadku niepokojących zmian poziomu cukru, co pozwala na szybką reakcję i pomaga zapobiegać nagłym spadkom lub wzrostom glukozy. Dzięki temu systemowi rodzice mają pełną kontrolę nad zdrowiem dziecka, nawet podczas snu czy aktywności fizycznej.

Zalety systemu TouchCare CGM:

Brak potrzeby nakłuwania palca: Dzięki sensorowi umieszczonemu na skórze system CGM monitoruje poziom cukru bez konieczności codziennych nakłuć, co znacznie zwiększa komfort dziecka.
Ciągłe monitorowanie: System zapewnia stały, 24-godzinny pomiar glukozy, co pozwala na pełniejszy obraz zmian poziomu cukru w ciągu dnia i nocy.
Alarmy w przypadku nagłych zmian: System wysyła powiadomienia, gdy poziom cukru spada lub rośnie zbyt szybko, co pozwala na szybką interwencję.
Analiza danych: Wyniki są zapisywane w aplikacji mobilnej, co pozwala na monitorowanie trendów glikemii i dostosowanie leczenia.

Jak kontrolować cukrzycę u dzieci?

Skuteczne zarządzanie cukrzycą u dzieci obejmuje nie tylko monitorowanie poziomu cukru we krwi, ale także dostosowywanie diety, regularną aktywność fizyczną oraz odpowiednią podaż insuliny. Rodzice muszą także uczyć swoje dzieci, jak rozpoznawać objawy hipoglikemii (niski poziom cukru) i hiperglikemii (wysoki poziom cukru) oraz jak reagować na te sytuacje.

Strony dla cukrzyków, które oferują porady oraz informacje na temat zarządzania cukrzycą u dzieci, mogą być niezwykle pomocne dla rodziców, którzy chcą nauczyć się, jak najlepiej wspierać swoje dziecko w codziennym życiu z cukrzycą.

Monitorowanie cukru u dzieci z cukrzycą to nieodłączny element codziennej opieki nad dzieckiem. Dzięki nowoczesnym urządzeniom, takim jak glukometr dla dzieci czy systemy CGM, rodzice mogą w pełni kontrolować poziom cukru u swoich dzieci i zapobiegać nagłym spadkom lub wzrostom glikemii. Regularne pomiar glukozy u dzieci pomagają w skutecznym kontrolowaniu cukrzycy i minimalizowaniu ryzyka powikłań zdrowotnych.

Czytaj więcej

Znaczenie INDEKSU GLIKEMICZNEGO w diecie diabetyka

Indeks glikemiczny (IG) to wskaźnik, który odgrywa istotną rolę w diecie osób z cukrzycą. Pozwala on zrozumieć, jak różne produkty wpływają na poziom cukru we krwi po ich spożyciu. Świadomość IG i odpowiednie jego wykorzystanie może pomóc w lepszej kontroli cukrzycy, a tym samym w poprawie ogólnego stanu zdrowia diabetyka. W tym artykule przybliżymy, czym jest indeks glikemiczny w diecie diabetyka, jakie produkty wybierać oraz jak stosować indeks glikemiczny w cukrzycy. Dowiesz się także, jak obniżać IG w swojej diecie oraz które produkty spożywcze charakteryzują się niskim IG.

Czym jest indeks glikemiczny?

Indeks glikemiczny (IG) to narzędzie, które klasyfikuje produkty spożywcze na podstawie ich wpływu na poziom glukozy we krwi. Skala ta została opracowana w latach 80. przez kanadyjskiego naukowca, doktora Davida Jenkinsa, aby pomóc osobom z cukrzycą w lepszym zarządzaniu poziomem cukru. Skala ta sięga od 0 do 100 – produkty o wyższym IG powodują szybszy wzrost poziomu cukru we krwi, natomiast te o niższym IG uwalniają glukozę wolniej, co skutkuje bardziej stabilnym poziomem cukru.

Podział produktów według IG:

Produkty o niskim IG: IG poniżej 55 – są to produkty, które powodują powolny wzrost poziomu cukru we krwi, co pomaga utrzymać stabilność glikemii.
Produkty o średnim IG: IG pomiędzy 55 a 69 – produkty, które powodują umiarkowany wzrost poziomu glukozy we krwi.
Produkty o wysokim IG: IG powyżej 70 – te produkty powodują szybki wzrost poziomu cukru, co może prowadzić do nagłych skoków glikemii.

Dla osób z cukrzycą kluczowe jest spożywanie produktów o niskim i średnim IG, aby uniknąć gwałtownych wahań cukru we krwi, które mogą prowadzić do komplikacji zdrowotnych.

Dlaczego indeks glikemiczny jest ważny w diecie diabetyka?

Dieta diabetyka powinna opierać się na stabilizacji poziomu cukru we krwi, a jednym z narzędzi, które pomagają osiągnąć ten cel, jest właśnie indeks glikemiczny w diecie diabetyka. Spożywanie produktów o niskim IG może przyczynić się do:

Zmniejszenia ryzyka powikłań cukrzycy – stabilny poziom cukru we krwi pomaga zmniejszyć ryzyko uszkodzenia naczyń krwionośnych, nerwów i oczu, co jest częstym problemem u osób z niekontrolowaną cukrzycą.
Lepszej kontroli wagi – produkty o niskim IG często są bardziej sycące, co pomaga w utrzymaniu prawidłowej masy ciała. Nadwaga i otyłość są czynnikami ryzyka dla insulinooporności oraz zaostrzenia przebiegu cukrzycy typu 2.
Unikania hiperglikemii i hipoglikemii – spożywanie produktów o niskim IG może pomóc w zapobieganiu nagłym skokom cukru (hiperglikemii) oraz gwałtownym spadkom (hipoglikemii).

Warto również pamiętać, że dieta niskoglikemiczna dla cukrzyków nie tylko wspiera kontrolę cukrzycy, ale także korzystnie wpływa na zdrowie serca, zapobiega nadciśnieniu oraz obniża poziom złego cholesterolu (LDL).

Jak stosować indeks glikemiczny w cukrzycy?

Stosowanie IG w codziennym planowaniu posiłków nie jest takie trudne, jeśli zrozumiesz kilka podstawowych zasad. Przede wszystkim, ważne jest, aby wiedzieć, które produkty mają niski IG, a które wysoki. Następnie należy zwrócić uwagę na sposoby ich łączenia oraz na to, jak techniki gotowania mogą wpływać na wartość IG danego produktu.

Kluczowe zasady diety niskoglikemicznej:

Wybieraj produkty o niskim IG: Postaw na produkty, które powodują wolniejsze uwalnianie glukozy do krwi. Do tych produktów zaliczają się przede wszystkim warzywa, owoce o niskim IG, pełnoziarniste produkty zbożowe oraz rośliny strączkowe.
Unikaj produktów o wysokim IG: Produkty takie jak: biały chleb, słodycze, fast food oraz słodkie napoje mogą powodować gwałtowny wzrost cukru we krwi. Unikaj ich lub spożywaj tylko okazjonalnie i w bardzo małych ilościach. Zawsze łącz produkty z wyższym IG z produktami o niskim IG, aby obniżyć ogólną wartość posiłku.
Łącz produkty o różnym IG: Łączenie produktów o wyższym IG z tymi o niskim IG może pomóc w zredukowaniu ogólnej wartości glikemicznej posiłku. Na przykład, jeśli spożywasz makaron (który ma średni IG), warto dodać do niego warzywa i białko, aby obniżyć ładunek glikemiczny całego posiłku.
Uważaj na sposób przygotowania potraw: Sposób, w jaki gotujesz jedzenie, ma wpływ na IG. Na przykład, makaron gotowany al dente ma niższy IG niż rozgotowany, a surowe warzywa mają niższy IG niż te ugotowane.

Produkty o niskim indeksie glikemicznym dla diabetyków

Jakie produkty mają niski IG? Produkty o niskim IG to te, które są naturalne, nieprzetworzone i bogate w błonnik. Oto kilka przykładów:

Warzywa: szpinak, brokuły, kalafior, pomidory, ogórki.
Owoce: jagody, truskawki, jabłka, gruszki, cytrusy (np. pomarańcze, grejpfruty).
Pełnoziarniste produkty zbożowe: brązowy ryż, kasza gryczana, płatki owsiane, chleb pełnoziarnisty.
Rośliny strączkowe: fasola, soczewica, groch, ciecierzyca.
Orzechy i nasiona: migdały, orzechy włoskie, siemię lniane, nasiona chia.

Produkty te nie tylko charakteryzują się niskim IG, ale także są źródłem cennych składników odżywczych, takich jak błonnik, białko roślinne, witaminy i minerały.

Jak obniżyć indeks glikemiczny w diecie?

Obniżenie IG w diecie to kluczowy element kontroli cukrzycy. Poniżej kilka praktycznych wskazówek, jak to osiągnąć:

Wybieraj produkty pełnoziarniste zamiast rafinowanych: Zamiast białego chleba, wybieraj chleb pełnoziarnisty, a zamiast białego ryżu – brązowy. Produkty pełnoziarniste mają więcej błonnika, co spowalnia wchłanianie glukozy.
Dodaj więcej błonnika: Warzywa, owoce z niskim IG, rośliny strączkowe oraz orzechy to doskonałe źródła błonnika, który pomaga spowolnić trawienie węglowodanów.
Unikaj nadmiernego gotowania: Jak wspomniano wcześniej, rozgotowane jedzenie ma wyższy IG. Staraj się gotować al dente lub spożywać warzywa w surowej postaci.
Dodaj białko i tłuszcze zdrowe: Łączenie węglowodanów z białkiem lub tłuszczami zdrowymi (np. awokado, oliwa z oliwek) może pomóc obniżyć IG danego posiłku.

Jakie produkty mają wysoki IG i dlaczego należy ich unikać?

Produkty o wysokim IG nie są wskazane dla diabetyków, ponieważ powodują gwałtowne skoki poziomu cukru we krwi. Do tych produktów należą:

Biały chleb, biały ryż, płatki kukurydziane.
Ziemniaki (zwłaszcza smażone), słodkie przekąski (batoniki, ciastka).
Słodzone napoje gazowane, soki owocowe z koncentratu.

Spożywanie tych produktów może prowadzić do hiperglikemii, co jest niebezpieczne dla zdrowia diabetyka.

Stosowanie indeksu glikemicznego w diecie diabetyka to niezwykle skuteczna strategia, która pomaga w kontrolowaniu poziomu cukru we krwi oraz zapobieganiu powikłaniom cukrzycy. Kluczowe jest spożywanie produktów o niskim IG, które zapewniają stabilny poziom glukozy. Dzięki świadomemu wyborowi spożywanych posiłków oraz odpowiednim kombinacjom możesz obniżyć indeks glikemiczny w diecie i lepiej dbać o swoje zdrowie.

Pamiętaj, że materiały dla diabetyków, takie jak tabele IG, mogą być pomocne w planowaniu posiłków i monitorowaniu wartości glikemicznych spożywanych produktów. Każda zmiana w diecie powinna być jednak konsultowana z lekarzem lub dietetykiem, aby mieć pewność, że jest ona odpowiednia dla Twojego stanu zdrowia.

Stosowanie diety cukrzycowej o niskim indeksie glikemicznym to krok w stronę lepszego zdrowia, stabilizacji poziomu cukru we krwi oraz poprawy jakości życia.

Źródła:

https://ncez.pl/dieta/inne-diety/indeks-glikemiczny (Dostęp z 21 października 2024).
https://www.diabetes.org.uk/living-with-diabetes/eating/carbohydrates-and-diabetes/glycaemic-index-and-diabetes (Dostęp z 21 października 2024).
https://www.mayoclinic.org/healthy-lifestyle/nutrition-and-healthy-eating/in-depth/low-glycemic-index-diet/art-20048478 (Dostęp z 21 października 2024).
https://diabetyk.org.pl/indeks-i-ladunek-glikemiczny-dwa-kluczowe-parametry-stabilizujace-glikemie/ (Dostęp z 21 października 2024)
https://diety.nfz.gov.pl/zdrowe-nawyki/dieta-o-niskim-indeksie-glikemicznym-w-5-krokach (Dostęp z 21 października 2024)

Czytaj więcej

Jak prawidłowo używać GLUKOMETRU?

Glukometr to niewielkie urządzenie, które pozwala na szybki i prosty pomiar poziomu glukozy we krwi. Dzięki niemu osoby z cukrzycą mogą na bieżąco kontrolować swój stan zdrowia i dostosowywać swoje działania, aby utrzymać poziom cukru na optymalnym poziomie. Dowiedz się, jak kontrolować cukier glukometrem, aby uzyskać wiarygodne wyniki.

Co to jest glukometr i jak działa?

Glukometr to przenośne urządzenie, które mierzy stężenie glukozy we krwi. Działa na zasadzie analizy kropli krwi pobranej z palca, którą umieszcza się na specjalnym pasku testowym. Pasek ten wsuwa się do glukometru, który następnie przetwarza dane i wyświetla wynik na ekranie. Dzięki temu osoba z cukrzycą może szybko dowiedzieć się, jaki jest aktualny poziom cukru we krwi.

Dlaczego pomiar poziomu cukru jest tak ważny? Regularna kontrola glikemii pomaga zapobiegać nagłym spadkom (hipoglikemii) i wzrostom (hiperglikemii) poziomu cukru we krwi. Zbyt wysoki lub zbyt niski poziom cukru we krwi może prowadzić do takich powikłań, jak uszkodzenie naczyń krwionośnych, nerwów, oczu (retinopatia cukrzycowa), nerek (nefropatia cukrzycowa), a także zwiększa ryzyko neuropatii cukrzycowej, chorób serca, udaru oraz stopy cukrzycowej. Regularny pomiar pozwala także na lepsze dostosowanie diety, leków oraz aktywności fizycznej.

Jak przygotować się do pomiaru glukozy glukometrem?

Prawidłowe przygotowanie jest niezbędne, aby uzyskać wiarygodny wynik pomiaru poziomu glukozy.

Mycie rąk – przed wykonaniem pomiaru dokładnie umyj ręce ciepłą wodą z mydłem i osusz je. Nie ma potrzeby stosowania dodatkowych środków ze spirytusem, ale jeśli zostaną użyte, upewnij się, że całkowicie odparowały.
Przygotowanie lancetu i pasków testowych – włóż jednorazowy lancet do nakłuwacza i ustaw głębokość nakłucia. Upewnij się, że paski testowe są odpowiednio przechowywane i mają ważny termin użycia.

Kiedy należy kalibrować glukometr?

Istnieje możliwość sprawdzenia, czy wyniki pomiarów podawane przez glukometr są prawidłowe bez konieczności kalibracji. Płyn kontrolny służy do sprawdzenia, czy glukometr i paski testowe działają prawidłowo oraz, czy pomiar wykonywany jest w sposób poprawny.

Kiedy przeprowadzić test z płynem kontrolnym:

kiedy używasz urządzenia po raz pierwszy;
kiedy używasz nowej partii pasków testowych;
każdorazowo w przypadku wątpliwości odnośnie prawidłowego działania zestawu lub regularnie co pewien czas, aby potwierdzić jego prawidłowe działanie;
w przypadku zmian w leczeniu cukrzycy;
kiedy wynik testu stężenia glukozy jest niższy lub wyższy od Twojego normalnego poziomu;
jeśli glukometr upadnie.

Jak używać glukometru krok po kroku?

Aby uzyskać dokładny wynik, należy przestrzegać kilku prostych kroków.

Włożenie paska testowego do glukometru – pasek testowy umieść w glukometrze zgodnie z instrukcją. Po wyjęciu paska z opakowania zamknij je szczelnie, aby uniknąć wilgoci.
Nakłucie palca – nakłuj boczną część opuszki palca. Najlepiej nie robić tego na kciuku ani palcu wskazującym, które są częściej używane do chwytania. Po nakłuciu samoistnie powinna pojawić się kropla krwi. Pamiętaj, aby nie ściskać palca, gdyż może to zaburzyć wynik.
Naniesienie próbki krwi – przyłóż pasek testowy do kropli krwi i upewnij się, że okienko kontrolne zostało w całości wypełnione. Wynik pojawi się po kilku sekundach na ekranie glukometru.
Bezpieczne usuwanie materiału – zużyty pasek i lancet wyrzuć do odpowiednich pojemników na odpady medyczne.

Najczęstsze błędy przy pomiarze poziomu cukru

Wielu użytkowników popełnia błędy, które mogą wpływać na dokładność pomiaru.

Nieodpowiednie przygotowanie rąk — brudne lub wilgotne ręce mogą zafałszować wynik. Pamiętaj o dokładnym umyciu i wysuszeniu dłoni.
Niepoprawne przechowywanie pasków testowych — paski testowe muszą być przechowywane w suchym miejscu, z dala od wilgoci i ekstremalnych temperatur. Zawsze sprawdzaj datę ważności.
Zbyt płytkie nakłucie — jeśli nakłucie jest zbyt płytkie, kropla krwi może być za mała, co uniemożliwi prawidłowy pomiar. Używaj lancetu o odpowiedniej głębokości nakłucia.

Jak wybrać glukometr odpowiedni dla Ciebie?

Dostępnych jest wiele różnych modeli glukometrów, które różnią się funkcjami oraz sposobem użytkowania. Wybór odpowiedniego glukometru zależy od indywidualnych potrzeb i preferencji.

Łatwa obsługa glukometru dla diabetyków — jeśli jesteś osobą starszą lub masz problemy ze wzrokiem, wybierz model z dużym wyświetlaczem i prostą obsługą. Warto także rozważyć glukometr z funkcją głosowego odczytu wyników.
Różnice między glukometrami — niektóre glukometry oferują dodatkowe funkcje, takie jak łączność z aplikacją mobilną, która umożliwia śledzenie wyników na smartfonie. Przed zakupem zastanów się, jakie funkcje będą dla Ciebie przydatne.

Na naszej stronie znajdziesz instrukcje obsługi glukometrów z linii ABRA i DIAGNOSTIC, dzięki którym z łatwością przeprowadzisz pomiar poziomu cukru we krwi oraz uzyskasz szczegółowe informacje na temat interpretacji wyników.

Jak często mierzyć poziom cukru we krwi?

Częstotliwość pomiarów zależy od typu cukrzycy oraz zaleceń lekarza. Regularne pomiary są kluczowe w utrzymaniu prawidłowego poziomu glukozy we krwi.

Czynniki wpływające na częstotliwość pomiarów — częstotliwość zależy m.in. od rodzaju terapii, stosowanej diety oraz poziomu aktywności fizycznej. Osoby stosujące insulinę powinny mierzyć poziom cukru kilka razy dziennie.
Zalecenia dla osób z różnymi typami cukrzycy — osoby z cukrzycą typu 1 zazwyczaj wymagają częstszego monitorowania poziomu cukru we krwi ze względu na stosowanie insuliny i większe ryzyko nagłych wahań poziomu glukozy. Osoby z cukrzycą typu 2, powinny wykonywać pomiary glikemii zgodnie z aktualnymi wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego oraz zaleceniami lekarza.

Jak mierzyć poziom cukru we krwi glukometrem? Podsumowanie

Używanie glukometru to niezbędny element życia z cukrzycą. Pamiętaj, że każde urządzenie wymaga czasu na naukę obsługi, ale dzięki praktyce zyskasz pewność, że potrafisz prawidłowo dbać o swoje zdrowie.

Pomiar cukru powinien stać się codziennym nawykiem. Regularność pozwala na lepszą kontrolę i szybsze reagowanie na zmiany poziomu glukozy. Prowadzenie dziennika pomiarów pomoże Ci i Twojemu lekarzowi w ocenie skuteczności terapii. Jeśli zauważysz nietypowe wyniki lub wahania poziomu cukru, skontaktuj się z lekarzem, aby dostosować terapię.

Czytaj więcej

SYSTEMY CIĄGŁEGO monitorowania glukozy (CGM) – jak wybrać najlepszy dla siebie?

Cukrzyca to choroba, która wymaga regularnego monitorowania poziomu glukozy we krwi. Właściwe kontrolowanie glikemii jest kluczowe dla zapobiegania powikłaniom oraz utrzymania zdrowia na odpowiednim poziomie. Tradycyjne metody pomiaru glukozy, przy pomocy glukometru, są nadal powszechnie stosowane i stanowią niezawodne narzędzie dla diabetyków. Jednakże, dla osób potrzebujących bardziej zaawansowanego podejścia do monitorowania poziomu cukru, systemy ciągłego monitorowania glukozy (CGM) oferują nowoczesne i wygodne rozwiązania. W artykule omówimy, jak działają te systemy oraz jak wybrać odpowiedni system dla siebie.

Czym jest system ciągłego monitorowania glukozy?

Systemy ciągłego monitorowania glukozy (CGM) to zaawansowane urządzenia medyczne, które umożliwiają automatyczne i regularne śledzenie poziomu glukozy w płynie śródtkankowym. W przeciwieństwie do glukometrów, które wymagają pobierania przy każdym pomiarze nowej próbki krwi, CGM pozwalają na stałe monitorowanie glikemii bez potrzeby ciągłego nakłuwania palca. Dzięki temu pacjenci zyskują pełniejszy obraz swoich wyników oraz lepszą możliwość reagowania na bieżące zmiany w poziomie cukru.

Dla wielu osób CGM stanowi dodatkową opcję wspomagającą, a nie zastępującą glukometry. Oba rozwiązania mają swoje miejsce w codziennym monitorowaniu poziomu cukru, oferując różne możliwości zależnie od potrzeb pacjenta.

Jak działa system CGM?

System CGM składa się z kilku podstawowych elementów:

Sensor: Sensor jest przyklejany na powierzchni skóry, najczęściej na ramieniu lub brzuchu. Nie wymaga umieszczania pod skórą, co czyni jego aplikację prostą i komfortową. Sensor mierzy poziom glukozy w płynie śródtkankowym i przesyła dane do nadajnika.
Transmiter: Dane zbierane przez sensor są wysyłane do transmitera, który przekazuje informacje do odbiornika lub aplikacji mobilnej.
Aplikacja mobilna lub odbiornik: Wyniki pomiarów są na bieżąco przesyłane do aplikacji na smartfonie lub dedykowanego odbiornika, co umożliwia pacjentowi stały dostęp do wyników glikemii. Aplikacje CGM zazwyczaj oferują dodatkowe funkcje, takie jak raporty, alerty o zbyt wysokim lub niskim poziomie glukozy oraz wizualizacje zmian poziomu glukozy w ciągu dnia.

Dlaczego warto rozważyć CGM?

Systemy CGM oferują wiele zalet, które mogą znacznie poprawić kontrolę glikemii i ułatwić życie pacjentom z cukrzycą:

Stałe monitorowanie: Systemy CGM pozwalają na ciągłe śledzenie poziomu glukozy, co daje pełniejszy obraz zmienności cukru we krwi. Dzięki temu można zauważyć zmiany, które mogłyby zostać przeoczone podczas sporadycznych pomiarów glukometrem.
Bieżące ostrzeżenia: Wiele systemów CGM oferuje alarmy, które informują pacjenta o niebezpiecznych wahaniach poziomu glukozy. To kluczowa funkcja dla osób, które mogą nie odczuwać symptomów hipoglikemii lub hiperglikemii, pozwalająca im na szybką reakcję.
Wygoda: Dzięki możliwości ciągłego monitorowania, CGM eliminują konieczność częstego nakłuwania palca, co jest szczególnie przydatne dla osób, które muszą wykonywać pomiary glukozy wiele razy dziennie.
Lepsza kontrola glikemii: Długotrwałe śledzenie wyników i obserwacja trendów pomaga w lepszym dostosowaniu leczenia, diety i aktywności fizycznej do potrzeb organizmu. Regularne raporty i możliwość analizy danych pozwalają pacjentowi i lekarzowi na bieżąco dostosowywać leczenie, co może prowadzić do bardziej stabilnych poziomów glukozy.

Jak wybrać odpowiedni system CGM?

Wybór odpowiedniego systemu CGM jest kwestią indywidualną i zależy od wielu czynników. Oto kilka kluczowych aspektów, które warto wziąć pod uwagę, dokonując wyboru:

1. Dokładność pomiarów

Precyzja pomiarów jest jednym z najważniejszych elementów przy wyborze systemu CGM. Dokładne wyniki pozwalają na lepsze dostosowanie dawek insuliny oraz prowadzenie skuteczniejszej terapii. Warto sprawdzić, jakie wyniki kliniczne potwierdzają skuteczność systemu, a także jakie opinie mają pacjenci korzystający z wybranego modelu.

2. Czas działania sensora

Czas działania sensora może wynosić od kilku dni do dwóch tygodni, w zależności od modelu CGM. Im dłuższy czas działania, tym mniejsza potrzeba częstych wymian, co wpływa na komfort użytkowania. Warto rozważyć swoje preferencje, aby dobrać system, który najlepiej wpisuje się w styl życia.

3. Możliwość integracji z innymi urządzeniami

Niektóre systemy CGM mogą być zintegrowane z pompami insulinowymi. Taka integracja pozwala na jeszcze lepsze dostosowanie terapii do aktualnych potrzeb pacjenta. Jeśli korzystasz z pompy insulinowej, warto sprawdzić, czy system CGM jest kompatybilny z używanym sprzętem.

4. Komfort użytkowania

Noszenie sensora przez kilka dni wymaga, aby był on wygodny i nie powodował dyskomfortu. Warto zwrócić uwagę na wielkość, wagę oraz sposób aplikacji sensora, aby system był jak najmniej uciążliwy w codziennym użytkowaniu.

5. Interfejs użytkownika

Aplikacje i urządzenia, z których korzystają systemy CGM, powinny być łatwe w obsłudze. Przejrzystość i intuicyjność interfejsu mają duże znaczenie, szczególnie dla osób, które nie są biegłe w korzystaniu z nowoczesnych technologii. Ważne jest, aby aplikacja oferowała dostęp do wszystkich istotnych danych w prosty i czytelny sposób.

System Touchcare CGM

System Touchcare CGM to zaawansowane rozwiązanie dla osób z cukrzycą, które poszukują precyzyjnego i wygodnego narzędzia do monitorowania glikemii. Touchcare CGM zapewnia wysoką dokładność pomiarów, co jest kluczowe dla osób z cukrzycą, które muszą na bieżąco śledzić zmiany poziomu cukru.

Sensor Touchcare CGM jest łatwy w aplikacji, komfortowy w noszeniu i działa aż do 14 dni, co minimalizuje konieczność częstych wymian. Dzięki współpracy z intuicyjną aplikacją mobilną użytkownicy mogą na bieżąco monitorować swoje wyniki, otrzymywać powiadomienia o nagłych zmianach glikemii oraz analizować długoterminowe trendy w poziomach glukozy.

Touchcare CGM to system zaprojektowany z myślą o pacjentach, dla których precyzyjne dane są kluczowe w codziennym kontrolowaniu cukrzycy. Dzięki nowoczesnym funkcjom i prostocie obsługi stanowi on kompleksowe narzędzie wspierające pacjentów w codziennym dbaniu o swoje zdrowie.

Systemy ciągłego monitorowania glukozy (CGM) są nieocenioną pomocą dla osób z cukrzycą, które pragną uzyskać pełniejszy obraz swoich poziomów glukozy. Dzięki możliwościom ciągłego monitorowania i analizowania wyników, systemy CGM pomagają lepiej kontrolować glikemię i minimalizować ryzyko powikłań. System Touchcare CGM to jedno z nowocześniejszych rozwiązań, które łączy precyzję pomiarów z łatwością użytkowania.

Pamiętaj, że decyzja o wyborze systemu CGM powinna być dobrze przemyślana, uwzględniając takie czynniki jak dokładność pomiarów, komfort użytkowania, czas działania sensora oraz możliwość integracji z innymi urządzeniami. Warto skonsultować się z lekarzem, aby wybrać system, który najlepiej odpowiada indywidualnym potrzebom pacjenta.

Czytaj więcej

RÓŻNICE między cukrzycą typu 1 a typu 2

Cukrzyca to choroba metaboliczna, która dotyka miliony ludzi na całym świecie. Choć dla wielu osób cukrzyca kojarzy się głównie z wysokim poziomem cukru we krwi, jest to bardziej złożona choroba, a jej różne typy mają odmienne przyczyny, objawy i sposoby leczenia. Najczęściej występującymi formami cukrzycy są cukrzyca typu 1 oraz cukrzyca typu 2. W tym artykule omówimy różnice między tymi dwoma typami cukrzycy, jakie są ich objawy oraz jak można rozpoznać każdy z nich.

Cukrzyca typu 1 a cukrzyca typu 2 – podstawowe różnice

Zacznijmy od najważniejszych różnic między cukrzycą typu 1 a typu 2. Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, która występuje, gdy układ odpornościowy atakuje komórki beta trzustki produkujące insulinę. W wyniku tego ataku trzustka przestaje produkować insulinę – hormon odpowiedzialny za regulację poziomu cukru we krwi. Insulina umożliwia organizmowi przekształcanie glukozy (cukru) we krwi w energię. Bez niej glukoza gromadzi się we krwi, prowadząc do hiperglikemii (wysoki poziom cukru we krwi). Osoby z cukrzycą typu 1 muszą codziennie podawać sobie insulinę, aby utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi. Choroba ta zwykle pojawia się w dzieciństwie lub młodym wieku, dlatego nazywana jest również „cukrzycą młodzieńczą”.

Cukrzyca typu 2 rozwija się stopniowo i zazwyczaj dotyka osób dorosłych, choć coraz częściej niestety diagnozowana jest także u młodszych osób z nadwagą. W tym przypadku trzustka nadal produkuje insulinę, ale organizm staje się na nią mniej wrażliwy – zjawisko to nazywamy insulinoopornością. Z biegiem czasu organizm może również zacząć produkować coraz mniej insuliny, co pogarsza stan pacjenta. Cukrzyca typu 2 jest ściśle związana niewłaściwym stylem życia. Prowadzą do niej np. brak aktywności fizycznej, niezdrowa dieta i otyłość, ale także uwarunkowania genetyczne.

Jak rozpoznać cukrzycę typu 1 i cukrzycę typu 2?

Rozpoznanie cukrzycy jest kluczowe, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie i zapobiec powikłaniom. Objawy obu typów cukrzycy mogą być podobne, jednak istnieją pewne różnice w ich przebiegu, które mogą pomóc w odróżnieniu tych chorób.

Objawy cukrzycy typu 1:

Nagłe i intensywne pragnienie – osoby z cukrzycą typu 1 często odczuwają silne pragnienie z powodu wysokiego poziomu cukru we krwi.
Częste oddawanie moczu – nerki próbują pozbyć się nadmiaru glukozy, co prowadzi do częstszego oddawania moczu.
Utrata masy ciała – mimo zwiększonego apetytu, osoby tracą na wadze, ponieważ organizm nie może prawidłowo wykorzystać glukozy.
Zmęczenie i osłabienie – brak energii spowodowany brakiem insuliny powoduje wyczerpanie.
Częste infekcje – cukrzyca typu 1 sprawia, że organizm jest bardziej podatny na infekcje, np. skórne.

Objawy te pojawiają się nagle i są intensywne, dlatego cukrzycę typu 1 diagnozuje się najczęściej w młodym wieku.

Objawy cukrzycy typu 2:

Stopniowy wzrost pragnienia – wzmożone pragnienie pojawia się wolniej, dlatego tej objaw przez długi czas pozostaje niezauważony.
Częste oddawanie moczu – podobnie jak w cukrzycy typu 1, organizm próbuje pozbyć się nadmiaru cukru.
Wzrost masy ciała – w odróżnieniu od cukrzycy typu 1, osoby z cukrzycą typu 2 często mają nadwagę lub otyłość.
Zmęczenie – insulinooporność powoduje, że organizm nie może efektywnie wykorzystać energii, co prowadzi do uczucia zmęczenia.
Problemy ze wzrokiem – przewlekle wysoki poziom cukru może prowadzić do zaburzeń widzenia.
Powolne gojenie się ran – jedną z oznak cukrzycy typu 2 jest wolniejsze gojenie się nawet drobnych ran.

Objawy cukrzycy typu 2 rozwijają się stopniowo, co sprawia, że choroba może przez wiele lat pozostawać nierozpoznana.

Insulinozależność w cukrzycy

Cukrzyca typu 1 jest całkowicie insulinozależna. Oznacza to, że pacjenci muszą codziennie podawać sobie insulinę, ponieważ ich organizm nie jest w stanie jej produkować. Insulinę można podawać za pomocą zastrzyków lub pomp insulinowych. Dawki muszą być ściśle dostosowane do poziomu cukru we krwi, spożywanych posiłków oraz aktywności fizycznej. Brak odpowiedniego leczenia insuliną może prowadzić do groźnych stanów, takich jak kwasica ketonowa, która wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.

Cukrzyca typu 2 nie zawsze wymaga leczenia insuliną. W wielu przypadkach możliwe jest kontrolowanie poziomu cukru poprzez zmianę stylu życia – zdrową dietę, zwiększenie aktywności fizycznej i redukcję masy ciała. W niektórych przypadkach konieczne jest stosowanie leków doustnych, które pomagają organizmowi lepiej wykorzystywać insulinę. Insulina staje się niezbędna dopiero w zaawansowanych przypadkach, gdy trzustka przestaje produkować jej wystarczające ilości.

Edukacja pacjentów z cukrzycą

Kluczowym elementem skutecznego leczenia cukrzycy, niezależnie od jej typu, jest edukacja pacjentów. Pacjenci muszą nauczyć się, jak monitorować poziom cukru we krwi, jak dostosować dietę oraz jak prowadzić zdrowy styl życia, aby zmniejszyć ryzyko powikłań związanych z chorobą.

Portal strefadiabetyka.pl jest doskonałym źródłem informacji dla diabetyków. Strona została stworzona z myślą o edukacji pacjentów i ich bliskich. Zawiera szeroki zakres wiedzy na temat cukrzycy, od podstawowych informacji o cukrzycy po praktyczne porady dotyczące codziennego życia z chorobą. Na portalu dostępne są także szczegółowe opisy urządzeń medycznych dla diabetyków, które ułatwiają codzienne monitorowanie poziomu cukru, takich jak glukometry oraz sensory do monitorowania glukozy (CGM).

Monitorowanie glikemii – klucz do zdrowia

Regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi jest jednym z najważniejszych elementów kontroli cukrzycy. Dzięki systematycznym pomiarom pacjenci mogą dostosowywać swoją dietę, aktywność fizyczną oraz, w przypadku cukrzycy typu 1, dawki insuliny, aby utrzymać poziom cukru w normie. Monitorowanie glikemii jest szczególnie ważne, ponieważ pozwala zapobiegać groźnym dla zdrowia wahaniom glikemii.

Na portalu strefadiabetyka.pl można znaleźć szczegółowe informacje na temat najnowszych urządzeń do monitorowania poziomu cukru, które ułatwiają diabetykom codzienną kontrolę zdrowia. Nowoczesne technologie, takie jak systemy ciągłego monitorowania glukozy (CGM), pozwalają na bieżące śledzenie poziomu cukru i odpowiednią reakcję na zmiany, co znacznie poprawia komfort życia osób z cukrzycą.

Jak zapobiegać powikłaniom cukrzycy?

Niezależnie od tego, czy pacjent choruje na cukrzycę typu 1, czy typu 2, brak odpowiedniej kontroli nad chorobą może prowadzić do poważnych powikłań. Długotrwały wysoki poziom cukru we krwi może uszkadzać nerki, serce, wzrok, a także prowadzić do problemów z krążeniem i układem nerwowym. Aby uniknąć tych powikłań, konieczne jest regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi, utrzymanie zdrowej diety, aktywności fizycznej oraz stosowanie się do zaleceń lekarza.

Pacjenci powinni także regularnie badać poziom hemoglobiny glikowanej (HbA1c), która pozwala ocenić, jak dobrze poziom cukru był kontrolowany w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Dzięki regularnym badaniom można zapobiegać długoterminowym powikłaniom cukrzycy.

Podsumowując różnice między cukrzycą typu 1 a typu 2 są znaczące, chociaż objawy chorobowe obu typów mogą być podobne. Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, która wymaga codziennego podawania insuliny, natomiast cukrzyca typu 2 jest związana z insulinoopornością i często można ją kontrolować bez insuliny, poprzez zmianę stylu życia. W obu przypadkach edukacja pacjenta jest kluczowa, aby skutecznie kontrolować chorobę i unikać powikłań.

Portal strefadiabetyka.pl to wartościowe źródło wiedzy dla diabetyków, które dostarcza rzetelnych informacji na temat choroby. To także praktyczne porady dotyczące nowoczesnych urządzeń do monitorowania poziomu cukru. Dzięki odpowiedniej wiedzy i wsparciu, osoby z cukrzycą mogą prowadzić zdrowe, aktywne życie, minimalizując ryzyko powikłań.

Czytaj więcej

E-Book: Dieta w INSULINOOPORNOŚCI

Dieta w insulinooporności

Insulinooporność jest zarówno przyczyną, jak i skutkiem otyłości. Nadmierna masa ciała może nasilać insulinooporność, tworząc błędne koło, które trudno przerwać bez solidnych zmian w stylu życia. Insulinooporność to stan, który może znacznie wpłynąć na Twoje zdrowie, ale właściwie skomponowana dieta w może pomóc w zarządzaniu tą dolegliwością. Specjalnie dla osób zmagających się z insulinoopornością, przygotowaliśmy ebook „Insulinooporność. Przepisy na 7 dni”, który oferuje zbilansowane i smaczne przepisy na każdy dzień tygodnia.

Dieta w insulinooporności – dlaczego jest ważna?

Przy insulinooporności, odpowiednie zarządzanie dietą jest kluczowe, aby utrzymać stabilny poziom cukru we krwi i uniknąć poważniejszych komplikacji zdrowotnych. W miarę postępu insulinooporności i osłabienia zdolności trzustki do produkcji insuliny wzrasta ryzyko rozwoju cukrzycy, która jest poważną chorobą przewlekłą. Dlatego tak ważne jest skomponowanie posiłków , które pomogą w optymalizacji metabolizmu insuliny.

Co zyskasz, stosując dietę z naszego ebooka?

Przepisy zawarte w „Insulinooporność. Przepisy na 7 dni” są opracowane tak, aby wspierać organizm w bardziej efektywnym wykorzystaniu insuliny. Ułatwiają one włączenie do codziennego menu produktów pełnoziarnistych, zdrowych tłuszczów i białek, które są zalecane w diecie osób z insulinoopornością.

Prostota i smak – najlepsze połączenie w diecie

Zrozumienie, że dieta w insulinooporności nie musi być skomplikowana ani nudna, jest ważnym krokiem do trwałej zmiany nawyków żywieniowych. Przepisy w naszym e-booku zostały zaprojektowane tak, by były proste w przygotowaniu, smaczne i różnorodne.

Czytaj więcej

DIABULIMIA – ciche zagrożenie młodych diabetyków

Cukrzyca typu 1 to choroba wymagająca ciągłej uwagi i samokontroli. Niestety, dla wielu młodych ludzi diagnoza ta oznacza nie tylko walkę z chorobą, ale także z jej psychologicznymi aspektami. Jednym z takich problemów jest diabulimia – zaburzenie odżywiania, które łączy w sobie cechy cukrzycy typu 1 i bulimii. Diabulimia polega na celowym pomijaniu lub zmniejszaniu dawek insuliny w celu kontroli masy ciała. Choć to zjawisko jest relatywnie mało znane, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjentów.

Diabulimia: czym jest?

Termin diabulimia pochodzi od połączenia słów „diabetes” (cukrzyca) i „bulimia” (żarłoczność psychiczna). W odróżnieniu od klasycznej bulimii, gdzie dochodzi do prowokowania wymiotów, osoby z diabulimią manipulują dawkami insuliny, aby uniknąć przybierania na wadze. Pomimo że zaburzenie to nie jest oficjalnie klasyfikowane w ICD-10* ani DSM-5** jako odrębna choroba, jego objawy i konsekwencje są bardzo realne.

Wyobraź sobie młodą dziewczynę, która każdego dnia walczy z demonami w swojej głowie. Codziennie staje przed lustrem, zastanawiając się, czy jej ciało jest wystarczająco szczupłe. Świadomość, że insulina może sprawić, że przybierze na wadze, staje się dla niej koszmarem. To właśnie wtedy pojawia się pokusa, aby zmniejszyć dawki insuliny. Efekt? Szybka utrata masy ciała kosztem zdrowia i pogłębiający się problem, z którego ciężko wyjść.

Skala problemów: diabulimia na świecie

Na podstawie globalnych badań szacuje się, że 10-20% młodszych nastolatek oraz 30-40% starszych nastolatek i młodych kobiet z cukrzycą celowo pomija lub zmniejsza dawki insuliny, aby kontrolować swoją masę ciała. Sugeruje to, że problem zaburzeń odżywiania jest w tej grupie znacznie bardziej powszechny niż w populacji ogólnej. Przyczyny współwystępowania cukrzycy i zaburzeń odżywiania wydają się być dość oczywiste. Leczenie cukrzycy, które obejmuje kontrolowanie poziomu cukru we krwi, wielkości posiłków i masy ciała, może prowadzić do nadmiernej koncentracji na kaloryczności jedzenia, jego wpływie na poziom glukozy i sylwetkę. Ponadto, leczenie insuliną może przyczyniać się do niekontrolowanego przyrostu masy ciała, co jest szczególnie częste w okresie dojrzewania, kiedy to zaburzenia odżywiania są najbardziej powszechne wśród młodzieży.

W krajach rozwiniętych, gdzie presja mediów społecznościowych i nierealistyczne standardy urody są powszechne, młodzi ludzie często mają obniżone poczucie własnej wartości, co predysponuje ich do zaburzeń odżywiania. Wyobraźmy sobie kolejną scenę: młoda kobieta, której codzienne życie kręci się wokół kontroli cukrów i dawek insuliny. Jednak presja otoczenia, by wyglądać jak modelki z Instagrama, sprawia, że zaczyna manipulować swoją terapią. Pomijanie dawek insuliny staje się jej sposobem na osiągnięcie wymarzonej sylwetki. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że każda pominięta dawka insuliny to krok w stronę poważnych komplikacji zdrowotnych.

Objawy i konsekwencje diabulimii

Diabulimia prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Nieprawidłowe podawanie insuliny skutkuje chroniczną hiperglikemią, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia późnych powikłań cukrzycowych, takich jak neuropatia, retinopatia czy nefropatia. Ponadto powtarzające się epizody kwasicy ketonowej mogą być bezpośrednim zagrożeniem życia.

Objawy diabulimii są zróżnicowane i mogą obejmować szybki spadek masy ciała, unikanie posiłków, pomijanie dawek insuliny, a także zmiany w zachowaniu, takie jak unikanie wizyt kontrolnych u lekarza, prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, obsesyjne myślenie o jedzeniu, codzienne kontrolowanie masy ciała. Lekarz prowadzący może zaobserwować brak odczytów z systemów monitorowania glikemii oraz skąpe dane z glukometru.

Walka z diabulimią

Leczenie diabulimii wymaga multidyscyplinarnego podejścia. Ważnym elementem terapii jest psychoterapia, w tym terapia rodzinna, która pomaga włączyć bliskich pacjenta w proces leczenia, przeciwdziałać stygmatyzacji i wspierać komunikację w rodzinie. Leczenie farmakologiczne i, w razie konieczności, hospitalizacja są również stosowane, podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania.

Rola edukacji

Podnoszenie świadomości na temat diabulimii jest kluczowe. Wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy z istnienia tego zaburzenia, a ich bliscy oraz pracownicy służby zdrowia często nie są w stanie go rozpoznać. Dlatego ważne jest, aby edukować zarówno pacjentów, jak i ich rodziny oraz personel medyczny na temat objawów i konsekwencji tego coraz częściej występującego zjawiska.

Podsumowanie

Diabulimia to poważne zaburzenie odżywiania, które dotyka wielu młodych ludzi z cukrzycą typu 1. Jego konsekwencje zdrowotne mogą być katastrofalne, dlatego tak ważne jest, aby zwiększać świadomość na temat tego problemu. Wieloaspektowe podejście do leczenia, obejmujące psychoterapię, optymalizację wyrównania cukrzycy i edukację, jest kluczem do skutecznej walki z diabulimią. Dzięki wspólnym wysiłkom pacjentów, ich rodzin oraz pracowników służby zdrowia, możliwe jest zmniejszenie ryzyka związanego z tym zaburzeniem i poprawa jakości życia chorych.

* ICD (International Classification of Diseases) – Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób. ICD-10 obejmuje wszelkie rodzaje chorób.

**DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)- obejmuje tylko zaburzenia psychiczne

Źródła

1. Janota, O. (2024). Diabulimia. Klinika Chorób Wewnętrznych Diabetologii i Nefrologii Zabrze, https://www.mp.pl/insulinoterapia/artykuly/338926,diabulimia, dostęp z dn. 24.05.2024

2. Marszałek M., Remplakowska-Jarlaczyk A, Kubiak M., Diabulimia, czyli o cukrzycy i zaburzeniach odżywiania. Polskie Stowarzyszenie Diabetyków https://diabetyk.org.pl/wp-content/uploads/2023/11/Diabulimia-Polskie-Stowarzyszenie-Diabetykow-14.11.2023.pdf; dostęp z dn. 24.05.2024

3. Krupa A., Zaburzenia emocjonalne u chorych na cukrzycę typu 1., https://www.mp.pl/insulinoterapia/artykuly/299226,zaburzenia-emocjonalne-u-chorych-na-cukrzyce-typu-1, dostęp z dn. 24.05.2024

Czytaj więcej

MIKROBIOTA jelitowa a cukrzyca

Nasze jelita zamieszkuje złożony ekosystem mikroorganizmów znany jako mikrobiota jelitowa, obejmujący bakterie, wirusy, grzyby i inne mikroby. Te mikroorganizmy odgrywają kluczową rolę w wielu aspektach zdrowia, w tym w trawieniu, syntezie witamin i ochronie przed chorobami.

Związek mikrobioty jelitowej z cukrzycą

W ostatniej dekadzie badania naukowe coraz częściej wskazują na związek między stanem mikrobioty jelitowej a rozwojem cukrzycy typu 2. Zmiany w składzie mikrobioty mogą prowadzić do stanów zapalnych, które z kolei wpływają na metabolizm glukozy i insulinooporność. Na przykład, niektóre badania sugerują, że obniżony poziom korzystnych bakterii i zwiększona przepuszczalność jelit mogą wywoływać systemowe stany zapalne wpływające na funkcjonowanie insuliny.

Dieta a mikrobiota

Dieta odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu mikrobioty jelitowej. Badania wskazują, że dieta bogata w błonnik (owoce, warzywa, pełne ziarna) sprzyja rozmnażaniu korzystnych bakterii jelitowych, podczas gdy dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry proste może zwiększać udział patogennych mikroorganizmów. Dlatego zaleca się, aby osoby z cukrzycą lub zagrożone cukrzycą zwracały szczególną uwagę na jakość swojej diety.

Probiotyki i prebiotyki w leczeniu i prewencji cukrzycy

Jest coraz więcej dowodów na to, że probiotyki (żywe kultury bakterii korzystnie wpływających na zdrowie) i prebiotyki (substancje odżywcze stymulujące rozwój korzystnej mikroflory) mogą mieć korzystny wpływ na profil mikrobioty i w konsekwencji na kontrolę cukrzycy. Suplementacja probiotykami może pomóc w przywróceniu równowagi mikrobioty, co może przyczynić się do lepszego zarządzania poziomem glukozy i insuliny.

Nowe perspektywy terapeutyczne

Oprócz zmian w diecie naukowcy badają również inne metody modulacji mikrobioty, takie jak transplantacja mikrobioty jelitowej (FMT). Chociaż ta metoda jest wciąż na wczesnym etapie badań, wstępne wyniki są obiecujące, zwłaszcza w kontekście leczenia otyłości i insulinooporności, które są ściśle powiązane z cukrzycą typu 2.

Podsumowanie

Rozumienie roli mikrobioty jelitowej w cukrzycy otwiera nowe drzwi do prewencji i leczenia tej choroby. Regularne badania, zdrowa dieta, a także potencjalne użycie probiotyków i prebiotyków mogą stać się ważnymi narzędziami w zarządzaniu cukrzycą. Co ważne, każda interwencja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, co wymaga ścisłej współpracy z lekarzem i dietetykiem.

Źródła:

1. [Polskie Stowarzyszenie Diabetyków: Mikrobiota jelitowa – czy mamy wpływ na jej skład?](https://diabetyk.org.pl/mikrobiota-jelitowa-czy-mamy-wplyw-na-jej-sklad/) dostęp z dn.24.05.2024

Czytaj więcej

WEGE Book dla diabetyków

Zbliżająca się wiosna to doskonała okazja do wprowadzenia zmian w diecie. Świeże warzywa sezonowe stają się bardziej dostępne, co otwiera nowe możliwości w kuchni.

Z przyjemnością prezentujemy kolejną wartościową kolekcję przepisów na smaczne i zdrowe dania, idealne dla osób z cukrzycą. Nowy Wege Book dla diabetyków to wybór 10 przepisów opartych na roślinnych składnikach, które pomogą utrzymać kontrolę nad poziomem cukru we krwi. Każdy przepis został starannie opracowany przez dietetyka, uwzględniając proporcje składników oraz ich wpływ na glikemię.

Co więcej, Wege Book dla diabetyków jest dostępny za darmo, by każdy mógł z niego skorzystać. Zachęcamy do eksperymentowania z nowymi smakami, łącząc zdrowe odżywianie z przyjemnością gotowania!

Czytaj więcej

Cukrzyca typu 2 – POWIKŁANIA

Cukrzyca typu 2, znana również jako cukrzyca insulinoniezależna lub cukrzyca wieku dorosłego, stanowi coraz poważniejszy problem zdrowotny współczesnego społeczeństwa. Ta choroba metaboliczna charakteryzuje się podwyższonym poziomem glukozy we krwi, wynikającym z oporności na insulinę oraz jej względnym niedoborem. Jest to obecnie najczęstsza przypadłość związana z przemianą materii, co sprawia, że coraz częściej określa się ją mianem choroby cywilizacyjnej. Tradycyjnie diagnozowana u osób dorosłych, przekraczających 30 rok życia, jednak w ostatnich latach występuje również dzieci i młodzieży, szczególnie w kontekście wzrostu zjawiska otyłości wśród młodego pokolenia. Wyróżniamy dwa rodzaje powikłań: wczesne (ostre) i późne (przewlekłe). [1] Dla osób z niezrównoważonym poziomem cukru we krwi, największym zagrożeniem są schorzenia sercowo-naczyniowe, które mogą prowadzić do niepełnosprawności lub zgonu. Pacjenci z cukrzycą mogą także często doświadczać infekcji oraz mieć problemy seksualne. Istnieją jednak inne powikłania związane z tą chorobą, które również warto poznać.

Do ostrych stanów zalicza się takie stany jak kwasicę i śpiączkę ketonową, kwasicę mleczanową, oraz wahania poziomu glukozy -zarówno jego wzrost (hiperglikemia), jak i spadek (hipoglikemia). Natomiast przewlekłe powikłania to zmiany w naczyniach krwionośnych i nerwach, prowadzące do ich uszkodzeń. Konsekwencją tego mogą być choroby sercowo-naczyniowe, takie jak udar mózgu czy zawał serca. Osoby z niezrównanym poziomem cukru we krwi są podatne na niewydolność nerek, utratę wzroku, amputacje kończyn czy problemy seksualne. Ponadto niewłaściwie leczona cukrzyca może obniżać odporność organizmu, co skutkuje częstymi, trudnymi do wyleczenia infekcjami, które mogą nawracać.

Wczesne powikłania cukrzycy

Do powikłań wczesnych (ostrych) zalicza się:

Kwasica ketonowa -jest często wynikiem nieleczonych lub niewłaściwie leczonych przypadków cukrzycy (np. pominięcie dawki insuliny, niedostateczna dawka leków, przerwanie terapii, błędne rozpoznanie cukrzycy). Chociaż może wystąpić w każdym typie cukrzycy, stanowi największe zagrożenie dla osób z cukrzycą typu I. Jej objawy obejmują bóle brzucha, nudności, wymioty, bóle głowy, zmęczenie, silne pragnienie oraz częste oddawanie moczu. Jest też charakterystyczny zapach z ust, podobny do zapachu zgniłych jabłek. Bez właściwego leczenia może prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet śmierci. To stan, który wymaga natychmiastowej interwencji medycznej, by zapobiec powikłaniom i zagrożeniom życia. [2]

Kwasica mleczanowa -dosyć rzadkie, ale poważne powikłanie cukrzycy. Jest wynikiem nadmiernego gromadzenia się mleczanów w organizmie. U osób z cukrzycą, szczególnie przyjmujących metforminę, może wystąpić jako skutek uboczny. Jeśli w odpowiednim momencie nie zostanie wdrożone leczenie, może dojść do śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci.

Hiperglikemia- stan, gdy poziom glukozy we krwi przekracza normę. Zazwyczaj wynika to z nieprawidłowego leczenia, czyli błędów w stosowanych lekach, niewystarczającej ilości insuliny, pominięcia leków lub zaprzestania terapii. Długotrwała hiperglikemia może spowodować niekorzystne zmiany w procesach biochemicznych i metabolicznych w organizmie.

Hipoglikemia – stan, w którym poziom cukru we krwi spada poniżej normy. U osób z cukrzycą może ją też wywołać nadmierna dawka insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. Powikłania związane z hipoglikemią u osób z cukrzycą mogą być bardzo poważne. Gwałtowny spadek poziomu glukozy może prowadzić do takich objawów jak zawroty głowy, drżenie, bóle głowy, a w przypadkach bardziej zaawansowanych do utraty świadomości, drgawki, a nawet śpiączkę. Długotrwała hipoglikemia może bardzo negatywnie wpływać na zdrowie, prowadząc do zmęczenia, osłabienia zaburzeń widzenia oraz zwiększonego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Osoby z cukrzycą muszą być szczególnie świadome ryzyka, jakie niesie za sobą hipoglikemia. Regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi, zgodne stosowanie leków oraz reagowanie na ewentualne symptomy hipoglikemii są kluczowe dla podjęcia odpowiednich działań takich jak spożycie szybko wchłanianych węglowodanów lub podanie glukozy.

Późne powikłania cukrzycy

Udar mózgu, zawał serca

Powikłania zdrowotne związane z cukrzycą, szczególnie w późniejszym stadium. Głównym problemem są choroby serca i naczyń, takie jak miażdżyca naczyń wieńcowych, które mogą prowadzić do zgonu. Ponad połowa osób z cukrzycą umiera z powodu choroby wieńcowej. Cukrzyca i choroba wieńcowa zwiększa dwukrotnie ryzyko zgonu. Cukrzyca wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zawału serca. Oprócz choroby wieńcowej i zawału powikłania obejmują również udar mózgu, który może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu lub przedwczesnej śmierci.

Nefropatia nerkowa

Oczywiście, podwyższony poziom cukru we krwi może prowadzić do cukrzycowej choroby nerek, która objawia się uszkodzeniem nerek, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do ich niewydolności. W wyniku wysokiego poziomu glukozy dochodzi do zwiększonego przepływu krwi przez kłębuszki nerkowe, co prowadzi do gromadzenia się różnych substancji w tych obszarach i naczyniach krwionośny nerek, co wpływa na zaburzenie ich funkcji.

Na początku choroba często nie wywołuje żadnych objawów. Można ją zdiagnozować poprzez badanie moczu, gdzie stwierdza się nadmierną ilość albumin w moczu. Dopiero w zaawansowanym stadium pojawiają się niepojące symptomy, takie jak ogólne osłabienie, łatwe męczenie się, obrzęki, wysokie ciśnienie krwi oraz zmiany w kolorze skóry, która staje się szaroziemista. W przypadku bardzo zaawansowanej niewydolności nerek może być konieczna dializoterapia, która pomaga w usuwaniu toksyn i zbędnych substancji z organizmu.

Jeśli chodzi o powikłania nefropatii cukrzycowej, mogą one obejmować również zwiększone ryzyko problemów sercowo-naczyniowych, niedokrwistość, zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, a także neuropatię czy uszkodzenia wzroku. W niektórych przypadkach może dojść do konieczności przeszczepu nerek jako ostatecznego rozwiązania w przypadku niewydolności narządu.

Retinopatia cukrzycowa

Oczy są jednym z obszarów, które mogą ucierpieć w wyniku późnych powikłań związanych z cukrzycą typu 2. Długotrwałe podwyższone stężenie glukozy we krwi może prowadzić do zmian w strukturze siatkówki oka, co nazywa się retinopatią cukrzycową. To groźne schorzenie nie daje na początku żadnych objawów w postaci pogorszenia wzroku. [3] Dopiero po jakimś czasie stopniowo wzrasta ryzyko utraty ostrości wzroku. Dodatkowo mogą pojawić się zmętnienia czy zaburzenia widzenia. Retinopatia to jedno z największych zagrożeń dla wzroku u osób z cukrzycą typu 2.

Makulopatia cukrzycowa

Makulopatia cukrzycowa to poważne powikłanie cukrzycy, które może znacząco wpłynąć na wzrok. Jest to stan, w którym siatkówka w środkowej części oka staje się grubsza i powoduje pogorszenie widzenia. Problem ten często występuje u osób z cukrzycą typu 1 lub 2 i może prowadzić do trwałego upośledzenia wzroku. Objawy makulopatii mogą pojawić się po kilku latach od diagnozy cukrzycy. Wśród nich znajdują się pogorszenie ostrości wzroku, widzenie nieruchomych plam oraz zakłócenia w postrzeganiu linii prostych. [4]

Częste infekcje

Osoby, u których cukrzyca jest nieprawidłowo leczona, cierpią na duże ryzyko zakażeń z powodu osłabionego systemu odpornościowego. Wysoki poziom cukru sprzyja zwłaszcza rozwojowi infekcji grzybicznych, główne w jamie ustnej, która objawia się białymi nalotami na policzkach, języku i podniebieniu. Mogą się pojawiać również zajady. U kobiet wysoki poziom cukru w wydzielinie z dróg rodnych może również sprzyjać infekcjom grzybicznym.

Choroby zębów i dziąseł

Osoby chorujące na cukrzycę, z niestabilnym poziomem cukru, są bardziej podatne na zapalenie dziąseł, choroby przyzębia oraz rozwój próchnicy. Cukrzyca ma wpływ na strukturę naczyń krwionośnych co prowadzi do pogorszenia ukrwienia dziąseł. Może to osłabić tkanki dziąseł i zwiększyć ryzyko infekcji. Dodatkowo, u osób z cukrzycą zachodzą zmiany w składzie śliny – wzrasta stężenie glukozy, co stwarza ryzyko infekcji. Dodatkowo, u osób z cukrzycą zachodzą zmiany w składzie śliny – wzrasta stężenie glukozy, co stwarza dogodne środowisko dla bakterii. To sprzyja rozwojowi próchnicy.

Neuropatia cukrzycowa

W przypadku osób z cukrzycą typu 2, które mają trudności z kontrolą poziomu cukru we krwi, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia neuropatii cukrzycowej – czyli uszkodzenia nerwów. Ten rodzaj neuropatii rozwija się stopniowo w cukrzycy typu 2. Objawy są podobne do tych w cukrzycy typu 1, ale pojawiają się powoli i postępują stopniowo. Na początku może wystąpić uczucie mrowienia w stopach i rękach, oraz zmniejszoną wrażliwość na temperaturę delikatne bodźce. Stopniowo może pojawić się uczucie drętwienia oraz nieregularne odczucia temperatury, takie jak uczucie zimna lub gorąca. Skóra może piec lub swędzieć.

Stopa cukrzycowa

W trakcie przebiegu cukrzycy może wystąpić uszkodzenie nerwów w obrębie kończyn dolnych, co razem z problemami z krążeniem może prowadzić do zespołu stopy cukrzycowej. Uszkodzenie nerwów w stopie prowadzi do utraty odczuwania bólu, dlatego nawet drobne skaleczenia nie wywołują żadnych objawów i mogą przez długi czas pozostawać niezauważone przez chorego. [5] Otwiera to drogę do potencjalnych zakażeń, zaburzenia krążenia krwi w kończynach dolnych negatywnie wpływają na proces gojenia się ran. Zespół stopy cukrzycowej może doprowadzić do konieczności amputacji stopy.

Jak dbać o stopy przy cukrzycy typu 2?

Kontroluj cukrzycę. Pamiętaj o regularnym monitorowaniu poziomu glukozy we krwi i utrzymuj jej poziom w zalecanych normach.
Dbaj o właściwy poziom ciśnienia tętniczego oraz poziom cholesterolu, pomoże to zapobiec miażdżycy naczyń i pozwoli zachować prawidłowe ukrwienie stóp.
Regularnie monitoruj stan stóp. Monitorowanie stanu skóry stóp oraz przestrzeni między palcami pozwala wykryć nawet drobne rany, owrzodzenia lub zmiany skórne. Pozwala to szybko reagować na ewentualne problemy. Pamiętaj – higiena stóp jest kluczowa. Codzienne mycie stóp oraz dokładne osuszanie, nawilżanie i unikanie substancji drażniących skórę stóp to ważne kroki w zapobieganiu powikłaniom.
Noś wygodne, wykonane z naturalnych materiałów obuwie, aby uniknąć ewentualnych urazów. Stosuj w razie potrzeby specjalistyczne wkładki. Dbaj o odpowiednie obcinanie paznokci.
Unikaj urazów mechanicznych oraz termicznych, takich jak chodzenie boso lub stawianie stóp na rozgrzanych powierzchniach. Nie ogrzewaj stóp przy pomocy grzejników lub poduszek elektrycznych.
Wprowadź wysiłek fizyczny np. spacery aby poprawić ukrwienie stóp. Jeśli cierpisz na zaburzenia unerwienia i ukrwienia stóp każdą aktywność skonsultuj z lekarzem.
Zabiegi podiatryczne. Usuwanie modzeli oraz leczenie wrastających paznokci jest zadaniem, które należy powierzyć specjalistom z doświadczeniem w opiece nad osobami z cukrzycą. Osoby takie pracują zazwyczaj w gabinetach stopy cukrzycowej przy klinikach diabetologicznych, poradniach chirurgicznych lub specjalistycznych gabinetach podiatrycznych. To istotne, aby te zabiegi wykonywały osoby kompetentne, które są świadome ryzyka powikłań i mają doświadczenie w zapobieganiu problemom zdrowotnym związanym z cukrzycą. [6]

Objawy stopy cukrzycowej

Stopa cukrzycowa może manifestować się różnymi objawami. Jako pierwsze objawy wymienia się najczęściej:

nasilający się w nocy ból,
bolesne skurcze mięśni,
uczucie mrowienia lub kłucia w stopie
łuszcząca się skóra na stopach,
znacznie wydłużony czas gojenia ran,
zimne i blade stopy,
zmieniony zapach stóp,
zmiany w wyglądzie palców, takie jak modzele, nagniotki, pęcherze. [7]

Inne znaczące objawy to występowanie ropnego wycieku na stopie lub w jej okolicach, odczuwalne pulsowanie lub ból, zmiana kształtu stopy, obrzęk, zmiana koloru stopy lub pojawienie się owrzodzeń. Skóra na stopach może stać się przesuszona lub stwardniała, może się pojawić zaczerwienienie, a stopa może wydawać się nadmiernie rozgrzana. Istotne są również rany cukrzycowe, które są klasyfikowane według stopni zaawansowania, od nienaruszonej skóry aż do zaawansowanej martwicy, która może wymagać amputacji. Bardzo ważnej jest kompleksowe badanie stóp, obejmujące nie tylko obserwację ran, ale też stanu paznokci. Czasem na płytce paznokcia pojawiają się bruzdy równoległe i poprzeczne, czyli tzw. linie Beau.

Jak leczyć stopę cukrzycową?

Skuteczna terapia stopy cukrzycowej to kompleksowy proces, który angażuje specjalistów z różnych dziedzin, takich jak diabetolog, chirurg, chirurg naczyniowy i ortopeda. Terapia może obejmować następujące działania:

Normalizacja poziomu cukru we krwi poprzez zmianę diety i codzienną kontrolę glikemii.
Wyrównanie poziomu cholesterolu.
Rzucenie palenia tytoniu.
Dostosowanie odpowiedniego obuwia lub wkładek ortopedycznych w przypadku ryzyka powikłań związanych ze stopą cukrzycową.
Chirurgiczne leczenie owrzodzeń.
Terapia zakażonych owrzodzeń obejmująca stosowanie antybiotyków (doustnie lub dożylne) oraz odpowiednie opatrunki.
Odciążenie chorej kończyny poprzez chodzenie z pomocą kuli lub korzystanie z wózka inwalidzkiego.

Problemy seksualne

Cukrzyca u mężczyzn może prowadzić do problemów z erekcją. W przebiegu cukrzycy może dojść do uszkodzenia naczyń, przez które przepływa krew. Z kolei u kobiet cukrzyca może być przyczyną infekcji intymnych, które mogą powodować dyskomfort podczas stosunku. Dodatkowo neuropatia powoduje gorsze odczuwanie bodźców, również seksualnych.

Komplikacje w ciąży

Cukrzyca w czasie ciąży stanowi ryzyko zarówno dziecka jak i matki. [8] Częstość występowania makrosomii płodu z populacji ogólnej wynosi 8-14%, natomiast w kobiet z cukrzycą waha się w granicach 25-42%. Makrosomia często występuje u dzieci, których matki miały cukrzycę krótki czas przed ciążą, cierpiały na nadwagę lub rodziły wcześniej dzieci o masie powyżej 4000 g. Głównym powodem makrosomii jest wysoki poziom glukozy u ciężarnej. Glukoza, w przeciwieństwie do insuliny, przenika przez barierę łożyskową, co prowadzi do hiperglikemii u matki, zwiększając poziom glukozy we krwi płodu. W rezultacie płód może stać się zbyt duży jak na wiek płodowy. U kobiet ciężarnych z wcześniej zdiagnozowaną cukrzycą i powikłaniami naczyniowymi, istnieje znacznie większe ryzyko niedotlenienia płodu.

Bardzo ważne jest aby zrozumieć powikłania związane z cukrzycą typu 2 i ich konsekwencje dla zdrowia. Zarządzanie cukrzycą to nie tylko kontrola poziomu cukru we krwi, ale także troska o całe ciało. Regularne badania kontrolne oraz dbanie o zdrowy styl życia, odpowiednia dieta i regularna aktywność mają duże znaczenie dla utrzymania zdrowia i minimalizowania ryzyka wystąpienia powikłań związanych z cukrzyca typu 2.

Źródła:

[1]https://web.archive.org/web/20180512105551id_/https://journals.viamedica.pl/clinical_diabetology/article/viewFile/8625/7339.pdf

[2] https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/powiklania-cukrzycy-wczesne-ostre-i-pozne-przewlekle-aa-bVsR-jQiF-c6WT.html

[3] https://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66475,retinopatia-cukrzycowa – dostęp z dn. 29.11.2023

[4] https://instytutoka.pl/cukrzycowy-obrzek-plamki-leczenie/ – dostęp z dn. 29.11.2023 r.

[5] https://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66541,stopa-cukrzycowa – dostęp z dnia 29.11.2023

[6] https://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66541,stopa-cukrzycowa – dostęp z dn. 29.11.2023

[7] https://viamed.com.pl/podpowiadamy-jak-leczyc-stope-cukrzycowa/ – dostęp z dn. 29.11.2023 r.

[8] K. Łagoda, G. Kobus, H. Bachórzewska – Gajewska „Wpływ cukrzycy ciążowej na rozwój płodu i noworodka” 169-173

Czytaj więcej

ŚWIĄTECZNE PRZEPISY na słodkości dla diabetyków

Święta Bożego Narodzenia to czas radości, miłości i pysznych potraw. Dla osób z cukrzycą świąteczne biesiadowanie może być wyzwaniem, zwłaszcza w obliczu pokusy słodkich przysmaków, które królują na stołach. Niemniej jednak istnieją sposoby na cieszenie się smakiem świątecznych słodkości w zdrowszy sposób. Wystarczy w kuchni zastosować się do 3 prostych porad:

1. Zrezygnuj z cukru

Zamiast tradycyjnego cukru, warto wypróbować słodziki, takie jak ksylitol czy erytrol. Te substancje są bezpieczne dla diabetyków oraz nie wpływają niekorzystnie na poziom cukru we krwi.

2. Zdrowe tłuszcze w kuchni

Dodanie zdrowych tłuszczów do świątecznych wypieków to kolejny krok w kierunku zdrowszych przysmaków. Oleje roślinne czy orzechy to świetny sposób na dostarczenie cennych składników odżywczych.

3. Skarbnica błonnika

Błonnik jest sprzymierzeńcem diabetyków. Dodanie pełnoziarnistych mąk czy płatków owsianych do świątecznych potraw nie tylko obniży indeks glikemiczny, ale także dostarczy organizmowi niezbędnego błonnika, korzystnego dla trawienia.

Darmowy e-book z przepisami na świąteczne słodkości

Aby ułatwić Wam przygotowanie zdrowszych wersji świątecznych słodkości, przygotowaliśmy specjalny Przepiśnik. Co ważne, wszystkie przepisy zostały opracowane przez doświadczonego dietetyka mgr dietetyki Joannę Wójcik. Znajdziecie w nim klasyczne smaki w nowej, zdrowszej odsłonie. Wszystko, co musicie zrobić, to kliknąć poniżej i cieszyć się smakiem Świąt bez obaw o poziom cukru we krwi.

Czytaj więcej