KONKURS – Cukrzyca nie ogranicza

Życie z cukrzycą bywa wyzwaniem, ale nie musi być ograniczeniem. Konkurs „Cukrzyca nie ogranicza” powstał z myślą o pokazaniu, że choroba ta nie musi stanowić przeszkody w realizacji marzeń, pasji i aktywności fizycznej, zwłaszcza podczas wakacji. Naszym celem jest inspirowanie i motywowanie osób z cukrzycą oraz ich bliskich, a także edukowanie społeczeństwa na temat możliwości, jakie mają diabetycy.

Konkurs ten skupia się na promowaniu zdrowego trybu życia i aktywności fizycznej wśród osób z cukrzycą. Chcemy pokazać, że diabetycy mogą cieszyć się wakacyjnymi aktywnościami, takimi jak jazda na rowerze, pływanie, wspinaczka górska czy bieganie, praktycznie bez ograniczeń. Zachęcamy uczestników do dzielenia się swoimi doświadczeniami, zdjęciami i filmami, które udowadniają, że cukrzyca nie stanowi przeszkody w prowadzeniu aktywnego stylu życia.

Często postrzega się cukrzycę jako ograniczenie w wielu aspektach życia, jednak my wiemy, że nie musi tak być, szczególnie podczas wakacji!

Weź udział w konkursie i wygraj najnowszy system ciągłego monitorowania glukozy TouchCare!

Jak wziąć udział w konkursie?

1. Zrób zdjęcie lub nagraj krótki film, który pokazuje Twoją aktywność wakacyjną. Może to być każda forma ruchu – od pieszych wycieczek, przez sporty wodne, aż po jazdę na rowerze.

2. Umieść zdjęcie/film pod postem konkursowym.

3. Opisz, jak aktywność fizyczna pomaga Ci w zmaganiach z cukrzycą.

4. Dodaj hasztag #CukrzycaNieOgranicza.

  1. Nagrody:

1 miejsce: System Touchcare CGM (zestaw transmiter + 2 sensory)

2 miejsce: Analizator Składu Ciała WA -200

3 miejsce: Ciśnieniomierz Istel Cardic

4 miejsce: Termometr Istel NC 300BT

5-7 miejsce: Glukometr Diagnostic Gold Care

8-10 miejsce: Glukometr Abra Smart BT

Termin: 1.07 – 31.08.2024

Regulamin: SPRAWDŹ

Czekamy na Wasze inspirujące historie i niesamowite zdjęcia! Pokażmy razem, że cukrzyca nie jest przeszkodą w realizacji wakacyjnych marzeń!

Do dzieła!

_____________
System ciągłego monitorowania glikemii składający się z S9 CGM sensora (MD3660), S9 CGM transmitera
(MD1160) i aplikacji EasySense przeznaczony jest do monitorowania poziomu glukozy w płynie
śródtkankowym u osób w wieku od 2 do 75 lat. Aplikacja mobilna EasySense umożliwia odczytywanie
wyników pomiaru glukozy dokonanych za pomocą
sensora.
_____________
Importer i Reklamodawca:
Diagnosis S.A.
Producent:
Medtrum Technologies Inc.
Upoważniony przedstawiciel:
Medtrum B.V.

Czytaj więcej

Przepisy na zdrowe posiłki w podróży

Podróżowanie to wyjątkowy czas, pełen nowych doświadczeń i chwil relaksu. Dla osób z cukrzycą może to jednak oznaczać dodatkowe wyzwania związane z pilnowaniem diety. Jak połączyć miłość do podróżowania z koniecznością dbania o zdrową dietę? Bez obaw! Przygotowaliśmy dla Ciebie zbiór łatwych do przygotowania przepisów na zdrowe posiłki, które możesz zabrać ze sobą w każdą podróż. Nasze propozycje dostarczą ci niezbędnych składników odżywczych i energii, abyś mógł w pełni korzystać z każdej chwili spędzonej na odkrywaniu nowych miejsc.

1. Sałatka z Kurczakiem i Quinoa

Składniki:

  • 100 g gotowanej quinoa
  • 100 g grillowanego kurczaka
  • 50 g mieszanki sałat
  • 10 g suszonych pomidorów
  • 30 g awokado
  • 1 łyżeczka oliwy z oliwek
  • Sól, pieprz

Przygotowanie:

1. Wymieszaj wszystkie składniki w misce.

2. Dopraw do smaku solą i pieprzem.

Wartości odżywcze 1-nej porcji: 350 kcal, B: 30 g, T: 15 g, Wp: 30 g, F: 6 g, WW: 2

2. Wrap z Indykiem i Hummusem

Składniki:

  • 1 pełnoziarnista tortilla
  • 50 g pieczonego indyka
  • 30 g hummusu
  • Warzywa: sałata, ogórek, pomidor

Przygotowanie:

1. Na tortilli rozsmaruj hummus.

2. Ułóż indyka i warzywa.

3. Zwiń całość w wrapa.

Wartości odżywcze 1-nej porcji: 290 kcal, B: 22 g, T: 9 g, Wp: 35 g, F: 5 g, WW: 2.5

3. Kanapki z Indykiem i Awokado

Składniki:

  • 2 kromki chleba pełnoziarnistego
  • 50 g wędzonego indyka
  • 1 dojrzałe awokado
  • Kilka listków świeżej sałaty
  • 1 łyżeczka musztardy Dijon

Przygotowanie:

1. Na kromkach chleba ułóż cienkie plastry awokado.

2. Dodaj musztardę, indyka oraz sałatę.

Wartości odżywcze 1-nej porcji: 320 kcal, B: 20 g, T: 15 g, Wp: 30 g, F: 8 g, WW: 2

4. Placki Warzywne

Składniki:

1 duża starta marchewka

1 starty ziemniak

1 starta cukinia

- jajko

- 2 łyżki mąki pełnoziarnistej

- Sól, pieprz

Przygotowanie:

1. Wymieszaj wszystkie składniki.

2. Dopraw do smaku solą i pieprzem.

3. Smaż na patelni z minimalną ilością oleju do uzyskania złotego koloru z obu stron.

Wartości odżywcze 1-nej porcji: 180 kcal, B: 6 g, T: 4 g, Wp: 28 g, F: 5 g, WW: 2

Podróżowanie to czas, kiedy każda chwila nabiera wyjątkowego smaku, a zdrowa dieta nie musi być przeszkodą w czerpaniu pełnej radości z odkrywania świata. Wystarczy się odpowiednio przygotować i zamiast podjadania niezdrowych przekąsek, zabrać do plecaka własnoręcznie przygotowaną kanapkę lub sałatkę. Smacznego!

Czytaj więcej

Diabulimia – ciche zagrożenie młodych diabetyków

Cukrzyca typu 1 to choroba wymagająca ciągłej uwagi i samokontroli. Niestety, dla wielu młodych ludzi diagnoza ta oznacza nie tylko walkę z chorobą, ale także z jej psychologicznymi aspektami. Jednym z takich problemów jest diabulimia – zaburzenie odżywiania, które łączy w sobie cechy cukrzycy typu 1 i bulimii. Diabulimia polega na celowym pomijaniu lub zmniejszaniu dawek insuliny w celu kontroli masy ciała. Choć to zjawisko jest relatywnie mało znane, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjentów.

Diabulimia: czym jest?

Termin diabulimia pochodzi od połączenia słów "diabetes" (cukrzyca) i "bulimia" (żarłoczność psychiczna). W odróżnieniu od klasycznej bulimii, gdzie dochodzi do prowokowania wymiotów, osoby z diabulimią manipulują dawkami insuliny, aby uniknąć przybierania na wadze. Pomimo że zaburzenie to nie jest oficjalnie klasyfikowane w ICD-10* ani DSM-5** jako odrębna choroba, jego objawy i konsekwencje są bardzo realne.

Wyobraź sobie młodą dziewczynę, która każdego dnia walczy z demonami w swojej głowie. Codziennie staje przed lustrem, zastanawiając się, czy jej ciało jest wystarczająco szczupłe. Świadomość, że insulina może sprawić, że przybierze na wadze, staje się dla niej koszmarem. To właśnie wtedy pojawia się pokusa, aby zmniejszyć dawki insuliny. Efekt? Szybka utrata masy ciała kosztem zdrowia i pogłębiający się problem, z którego ciężko wyjść.

Skala problemów: diabulimia na świecie

Na podstawie globalnych badań szacuje się, że 10-20% młodszych nastolatek oraz 30-40% starszych nastolatek i młodych kobiet z cukrzycą celowo pomija lub zmniejsza dawki insuliny, aby kontrolować swoją masę ciała. Sugeruje to, że problem zaburzeń odżywiania jest w tej grupie znacznie bardziej powszechny niż w populacji ogólnej. Przyczyny współwystępowania cukrzycy i zaburzeń odżywiania wydają się być dość oczywiste. Leczenie cukrzycy, które obejmuje kontrolowanie poziomu cukru we krwi, wielkości posiłków i masy ciała, może prowadzić do nadmiernej koncentracji na kaloryczności jedzenia, jego wpływie na poziom glukozy i sylwetkę. Ponadto, leczenie insuliną może przyczyniać się do niekontrolowanego przyrostu masy ciała, co jest szczególnie częste w okresie dojrzewania, kiedy to zaburzenia odżywiania są najbardziej powszechne wśród młodzieży.

W krajach rozwiniętych, gdzie presja mediów społecznościowych i nierealistyczne standardy urody są powszechne, młodzi ludzie często mają obniżone poczucie własnej wartości, co predysponuje ich do zaburzeń odżywiania. Wyobraźmy sobie kolejną scenę: młoda kobieta, której codzienne życie kręci się wokół kontroli cukrów i dawek insuliny. Jednak presja otoczenia, by wyglądać jak modelki z Instagrama, sprawia, że zaczyna manipulować swoją terapią. Pomijanie dawek insuliny staje się jej sposobem na osiągnięcie wymarzonej sylwetki. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że każda pominięta dawka insuliny to krok w stronę poważnych komplikacji zdrowotnych.

Objawy i konsekwencje diabulimii

Diabulimia prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Nieprawidłowe podawanie insuliny skutkuje chroniczną hiperglikemią, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia późnych powikłań cukrzycowych, takich jak neuropatia, retinopatia czy nefropatia. Ponadto powtarzające się epizody kwasicy ketonowej mogą być bezpośrednim zagrożeniem życia.

Objawy diabulimii są zróżnicowane i mogą obejmować szybki spadek masy ciała, unikanie posiłków, pomijanie dawek insuliny, a także zmiany w zachowaniu, takie jak unikanie wizyt kontrolnych u lekarza, prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, obsesyjne myślenie o jedzeniu, codzienne kontrolowanie masy ciała. Lekarz prowadzący może zaobserwować brak odczytów z systemów monitorowania glikemii oraz skąpe dane z glukometru.

Walka z diabulimią

Leczenie diabulimii wymaga multidyscyplinarnego podejścia. Ważnym elementem terapii jest psychoterapia, w tym terapia rodzinna, która pomaga włączyć bliskich pacjenta w proces leczenia, przeciwdziałać stygmatyzacji i wspierać komunikację w rodzinie. Leczenie farmakologiczne i, w razie konieczności, hospitalizacja są również stosowane, podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania.

Rola edukacji

Podnoszenie świadomości na temat diabulimii jest kluczowe. Wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy z istnienia tego zaburzenia, a ich bliscy oraz pracownicy służby zdrowia często nie są w stanie go rozpoznać. Dlatego ważne jest, aby edukować zarówno pacjentów, jak i ich rodziny oraz personel medyczny na temat objawów i konsekwencji tego coraz częściej występującego zjawiska.

Podsumowanie

Diabulimia to poważne zaburzenie odżywiania, które dotyka wielu młodych ludzi z cukrzycą typu 1. Jego konsekwencje zdrowotne mogą być katastrofalne, dlatego tak ważne jest, aby zwiększać świadomość na temat tego problemu. Wieloaspektowe podejście do leczenia, obejmujące psychoterapię, optymalizację wyrównania cukrzycy i edukację, jest kluczem do skutecznej walki z diabulimią. Dzięki wspólnym wysiłkom pacjentów, ich rodzin oraz pracowników służby zdrowia, możliwe jest zmniejszenie ryzyka związanego z tym zaburzeniem i poprawa jakości życia chorych.

* ICD (International Classification of Diseases) – Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób. ICD-10 obejmuje wszelkie rodzaje chorób.

**DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)- obejmuje tylko zaburzenia psychiczne

Źródła

1. Janota, O. (2024). Diabulimia. Klinika Chorób Wewnętrznych Diabetologii i Nefrologii Zabrze, https://www.mp.pl/insulinoterapia/artykuly/338926,diabulimia, dostęp z dn. 24.05.2024

2. Marszałek M., Remplakowska-Jarlaczyk A, Kubiak M., Diabulimia, czyli o cukrzycy i zaburzeniach odżywiania. Polskie Stowarzyszenie Diabetyków https://diabetyk.org.pl/wp-content/uploads/2023/11/Diabulimia-Polskie-Stowarzyszenie-Diabetykow-14.11.2023.pdf; dostęp z dn. 24.05.2024

3. Krupa A., Zaburzenia emocjonalne u chorych na cukrzycę typu 1., https://www.mp.pl/insulinoterapia/artykuly/299226,zaburzenia-emocjonalne-u-chorych-na-cukrzyce-typu-1, dostęp z dn. 24.05.2024

Czytaj więcej

Mikrobiota jelitowa a cukrzyca

Nasze jelita zamieszkuje złożony ekosystem mikroorganizmów znany jako mikrobiota jelitowa, obejmujący bakterie, wirusy, grzyby i inne mikroby. Te mikroorganizmy odgrywają kluczową rolę w wielu aspektach zdrowia, w tym w trawieniu, syntezie witamin i ochronie przed chorobami.

Związek mikrobioty jelitowej z cukrzycą

W ostatniej dekadzie badania naukowe coraz częściej wskazują na związek między stanem mikrobioty jelitowej a rozwojem cukrzycy typu 2. Zmiany w składzie mikrobioty mogą prowadzić do stanów zapalnych, które z kolei wpływają na metabolizm glukozy i insulinooporność. Na przykład, niektóre badania sugerują, że obniżony poziom korzystnych bakterii i zwiększona przepuszczalność jelit mogą wywoływać systemowe stany zapalne wpływające na funkcjonowanie insuliny.

Dieta a mikrobiota

Dieta odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu mikrobioty jelitowej. Badania wskazują, że dieta bogata w błonnik (owoce, warzywa, pełne ziarna) sprzyja rozmnażaniu korzystnych bakterii jelitowych, podczas gdy dieta bogata w tłuszcze nasycone i cukry proste może zwiększać udział patogennych mikroorganizmów. Dlatego zaleca się, aby osoby z cukrzycą lub zagrożone cukrzycą zwracały szczególną uwagę na jakość swojej diety.

Probiotyki i prebiotyki w leczeniu i prewencji cukrzycy

Jest coraz więcej dowodów na to, że probiotyki (żywe kultury bakterii korzystnie wpływających na zdrowie) i prebiotyki (substancje odżywcze stymulujące rozwój korzystnej mikroflory) mogą mieć korzystny wpływ na profil mikrobioty i w konsekwencji na kontrolę cukrzycy. Suplementacja probiotykami może pomóc w przywróceniu równowagi mikrobioty, co może przyczynić się do lepszego zarządzania poziomem glukozy i insuliny.

Nowe perspektywy terapeutyczne

Oprócz zmian w diecie naukowcy badają również inne metody modulacji mikrobioty, takie jak transplantacja mikrobioty jelitowej (FMT). Chociaż ta metoda jest wciąż na wczesnym etapie badań, wstępne wyniki są obiecujące, zwłaszcza w kontekście leczenia otyłości i insulinooporności, które są ściśle powiązane z cukrzycą typu 2.

Podsumowanie

Rozumienie roli mikrobioty jelitowej w cukrzycy otwiera nowe drzwi do prewencji i leczenia tej choroby. Regularne badania, zdrowa dieta, a także potencjalne użycie probiotyków i prebiotyków mogą stać się ważnymi narzędziami w zarządzaniu cukrzycą. Co ważne, każda interwencja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, co wymaga ścisłej współpracy z lekarzem i dietetykiem.

Źródła:

1. [Polskie Stowarzyszenie Diabetyków: Mikrobiota jelitowa – czy mamy wpływ na jej skład?](https://diabetyk.org.pl/mikrobiota-jelitowa-czy-mamy-wplyw-na-jej-sklad/) dostęp z dn.24.05.2024

Czytaj więcej

Niski indeks glikemiczny w diecie cukrzyka

Cukrzyca to choroba metaboliczna, która wymaga ścisłej kontroli poziomu cukru we krwi. Jednym z kluczowych elementów skutecznej kontroli choroby jest dieta, a jednym z ważnych pojęć związanych z planowaniem diety jest indeks glikemiczny (IG). Dla osób z cukrzycą korzystanie z produktów o niskim indeksie glikemicznym może przynieść wiele korzyści zdrowotnych.

Czym jest indeks glikemiczny?

Indeks glikemiczny to miara, która określa, jak szybko po spożyciu danego pokarmu poziom glukozy we krwi wzrasta. Produkty o wysokim indeksie glikemicznym powodują gwałtowne zwiększenie poziomu glukozy we krwi, podczas gdy te o niskim indeksie glikemicznym powodują powolny wzrost cukru i utrzymują go na stabilnym poziomie przez dłuższy czas.

Korzyści stosowania diety o niskim indeksie glikemicznym w cukrzycy

Ograniczanie spożycia produktów o wysokim indeksie glikemicznym pomaga utrzymać stabilny poziom glukozy we krwi i może przynieść dodatkowe korzyści, takie jak:

  1. Dłuższe uczucie sytości: Produkty o niskim indeksie glikemicznym są często bogate w błonnik rozpuszczalny w wodzie, a więc pomagają utrzymać uczucie sytości na dłużej. Błonnik rozpuszczalny w wodzie spowalnia działanie enzymów trawiennych i wydłuża cały proces trawienia.
  2. Utrzymanie kontroli nad masą ciała: Dieta oparta na produktach o wysokim indeksie glikemicznym zwiększa stężenie hormonu leptyny, co powoduje zwiększenie ilości tkanki tłuszczowej. [1] Dieta oparta na produktach o niskim indeksie glikemicznym może być zatem korzystna dla osób z cukrzycą, które muszą kontrolować wagę.
  3. Zmniejszenie ryzyka rozwoju innych chorób:  Długoterminowe spożywanie produktów o niewłaściwym indeksie i ładunku glikemicznym stanowi ryzyko rozwoju wielu chorób. [2] Ładunek glikemiczny diety stanowi niezależny czynnik ryzyka wystąpienia nie tylko cukrzycy, ale również zawału serca oraz nowotworów. [3]

Jak włączyć produkty o niskim indeksie glikemicznym do diety?

Jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę z dietą o niskim indeksie glikemicznym, pomocne mogą się okazać tabele zawierające wykaz produktów o niskim, średnim i wysokim indeksie glikemicznym. Poniżej kilka przykładów produktów o niskim indeksie glikemicznym, które mogą być korzystne dla osób z cukrzycą:

  • Warzywa: Brokuły, szpinak, cukinia, pomidory.
  • Owoce: Jabłka, gruszki, jagody, cytrusy.
  • Pełnoziarniste produkty zbożowe: Brązowy ryż, pełnoziarniste makarony, płatki owsiane.
  • Nasiona i orzechy: Siemię lniane, orzechy włoskie, migdały.
  • Białka: Drób, ryby, tofu, jaja.

Należy pamiętać, że IG zależy m.in. od ilości i rodzaju węglowodanów, stopnia dojrzałości owoców oraz metod użytych do przetworzenia żywności. Im produkt jest bardziej rozdrobniony lub rozgotowany, tym większy jest jego indeks glikemiczny. Przykładowo surowa marchew będzie mieć niższy indeks glikemiczny niż marchew gotowana, a surowe owoce będą mieć niższy indeks glikemiczny niż zrobiony  z nich sok. Warto pilnować czasu gotowania kasz, makaronów czy ziemniaków oraz możliwie rzadko blendować czy rozcierać produkty spożywcze.

Dbanie o dietę o niskim indeksie glikemicznym to jedna z wielu strategii, które mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego trybu życia i zapobieganiu powikłaniom cukrzycy. Pamiętaj jednak, że sama dieta to tylko fragment całej układanki. Równie ważna jest regularna aktywność fizyczna, monitorowanie poziomu cukru we krwi, oraz współpraca z lekarzem.

[1] Jarosz M., Normy żywienia dla populacji polskiej, IŻŻ, Warszawa, 2017

[2] Jarosz M., Normy żywienia…

[3] https://www.mp.pl/pacjent/dieta/zasady/68179,indeks-glikemiczny

Czytaj więcej

WEGE Book dla diabetyków

Zbliżająca się wiosna to doskonała okazja do wprowadzenia zmian w diecie. Świeże warzywa sezonowe stają się bardziej dostępne, co otwiera nowe możliwości w kuchni.

Z przyjemnością prezentujemy kolejną wartościową kolekcję przepisów na smaczne i zdrowe dania, idealne dla osób z cukrzycą. Nowy Wege Book dla diabetyków to wybór 10 przepisów opartych na roślinnych składnikach, które pomogą utrzymać kontrolę nad poziomem cukru we krwi. Każdy przepis został starannie opracowany przez dietetyka, uwzględniając proporcje składników oraz ich wpływ na glikemię.

Co więcej, Wege Book dla diabetyków jest dostępny za darmo, by każdy mógł z niego skorzystać. Zachęcamy do eksperymentowania z nowymi smakami, łącząc zdrowe odżywianie z przyjemnością gotowania!

Czytaj więcej

GLIKEMIA poposiłkowa: jakie są normy cukru po jedzeniu?

Dla wielu osób, zwłaszcza tych zmagających się z cukrzycą, pomiar cukru za pomocą glukometru to codzienna rutyna. Informacja o tym, ile wynosi poziom cukru przed posiłkiem oraz po posiłku dostarcza nam cennych wskazówek. Nieprawidłowa wartość stężenia glikemii po posiłku może wskazywać na stan przedcukrzycowy lub cukrzycę. Ponadto pomiar poziomu cukru po posiłku pozwala zrozumieć czy przyjmowane leki, dieta oraz aktywność fizyczna są odpowiednio do nas dopasowane. Co oznaczają wskazywane przez glukometr wartości po zjedzonym posiłku oraz ile wynoszą normy cukru po jedzeniu? Warto zgłębić tę kwestię, aby uniknąć problemów z nieprawidłowym poziomem cukru we krwi.

Jakie są normy cukru u zdrowego człowieka?

Prawidłowy poziom cukru we krwi nazywany również normoglikemią to ważny parametr świadczący o kondycji organizmu. Ani zbyt niski, ani zbyt wysoki poziom cukru we krwi w dłuższej perspektywie nie wpływa korzystanie na nasze zdrowie. Poziom cukru we krwi można zbadać zarówno w laboratorium jak i w domu przy pomocy glukometru. Warto przy tym podkreślić, że badanie glikemii w warunkach domowych nie służą do diagnostyki cukrzycy, a raczej do samokontroli i monitorowania glikemii. Na przestrzeni lat ściśle ustalone granice stężenia glukozy we krwi zmieniały się. Na tyle, że jeszcze kilka lat temu za prawidłowy wynik uważano stężenie glukozy we krwi na czczo w granicy 125 mg/dl. Granice tę jednak obniżono do 99 mg/dl., ponieważ prowadzone badania wskazywały wpływ długotrwałego stężenia glukozy powyżej tej wartości na ryzyko rozwoju udaru mózgu i zawału serca. Zgodnie z zaleceniami klinicznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego z 2023 r. prawidłowy poziom cukru na czczo wynosi między 70 a 100 miligramów na decylitr krwi (mg/dL). 1 Po spożyciu posiłku poziom ten rośnie, by wrócić do normy w ciągu kilku godzin.

Co to jest glikemia poposiłkowa?

Poziom cukru we krwi jest regulowany przez insulinę- hormon wydzielany przez komórki beta wysp trzustki. Stężenie glukozy we krwi po spożyciu posiłku określamy jako glikemia poposiłkowa. Glikemia poposiłkowa to informacja od naszego organizmu o tym, w jaki sposób nasz układ trawienny radzi sobie z metabolizmem węglowodanów, które dostarczyliśmy sobie wraz z posiłkiem. Na zmia­ny stę­że­nia glu­ko­zy po po­sił­ku wpły­wa również ak­tyw­ność fi­zycz­na po po­sił­ku czy też stres. Oznaczenia stężenia glukozy dokonuje się 2 godziny po rozpoczęciu posiłku. Wyjątkiem od tej reguły są określone stany kliniczne, takie jak cukrzyca ciężarnych lub ciąża powikłana cukrzycą. W tych przypadkach  właściwsza może być kontrola glikemii godzinę po posiłku.2

Jakie są normy glikemii po posiłku?

Po zjedzeniu posiłku rozpoczyna się rozkład glukozy, dlatego już po ok. 10 minutach można zaobserwować wzrost stężenia cukru we krwi. 3 U zdrowego człowieka glikemia po posiłku wynosi <140 mg/dl. Wartość ta może się nieco wahać w zależności od wieku. Jeśli normy cukru zostaną przekroczone w przedziale 140-199 mm/dl stan taki świadczy o zaburzeniach metabolizmu glukozy, co może sugerować rozwój cukrzycy. U osób z cukrzycą typu 1 glikemia poposiłkowa może osiągać wartość przekraczającą nawet 300 mg/dl.

Co oznacza wysoki poziom cukru po jedzeniu?

Wysoki poziom cukru po posiłku sugeruje, że spalanie węglowodanów nie przebiega prawidłowo i jest jednym z objawów charakterystycznych dla nieodpowiednio leczonej cukrzycy typu 2. Dokonując pomiaru poziomu cukru po posiłku zyskujemy cenne informacje m.in. jak spożyty posiłek/ lek wpływają na poziom cukru we krwi oraz jaka ilość węglowodanów w następnym posiłku lub następna dawka insuliny będzie odpowiednia.

Co oznacza niski cukier po posiłku?

Co w sytuacji, kiedy borykamy się z niskim poziomem stężenia glukozy w krwi po posiłku? Taki stan nazywamy hipoglikemią poposiłkową  i oznacza to, że poziom cukru we krwi spadł poniżej 70 mg/dl. Spadek stężenia glukozy we krwi może wystąpić 2–3, a nawet 4 godziny po posiłku. Niedocukrzenie może dawać takie objawy, jak drżenie rąk, kołatanie serca, pocenie się, poczucie głodu oraz powinno ustąpić po zjedzeniu węglowodanów prostych. Hipoglikemia może pojawić się zarówno u diabetyków, jak i u osób zdrowych. Powodem tych nieprawidłowości u osób bez zdiagnozowanej cukrzycy jest insulinooporność – zaburzenie metaboliczne, którego przejawem jest obniżona wrażliwość komórek na działanie insuliny. Konsekwencją insulinooporności jest nadprodukcja insuliny przez trzustkę, powyżej realnego zapotrzebowania organizmu, co w dłuższej perspektywie prowadzi do niewydolności tego gruczołu. Powtarzające się epizody niedocukrzenia po posiłku mogą być jednym z czynników rozwoju cukrzycy typu 2 w przyszłości. Leczenie insulinooporności powinno opierać się na zdrowej diecie, aktywności fizycznej i w zależności od wyników badań leczeniu farmakologicznym. 4

Mechanizmy występowania hiperglikemii po posiłku nie są w pełni poznane, jednak uznaje się, że największy wpływ na zaburzenia gospodarki węglowodanowej organizmu mają: niezdrowy styl życia, nieregularne spożywanie posiłków i niezbilansowana dieta, w której dominują produkty bogate w cukry proste oraz niska aktywność fizyczna. Kontrola poposiłkowej glikemii ma istotne znaczenie dla wyrównania metabolicznego cukrzycy i może wpływać na zmniejszenie częstości występowania powikłań cukrzycy. Pamiętajmy również, że nasze codzienne wybory żywieniowe i aktywność fizyczna mają ogromny wpływ na nasze zdrowie, dlatego warto podejmować świadome decyzje i dbać o siebie każdego dnia.

Źródła:

1 Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u osób z cukrzycą 2023, Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego s.23

2 Zalecenia American Diabetes Association, Glikemia poposiłkowa, Diabetologia Praktyczna 2002, tom 3, nr 3 https://journals.viamedica.pl/clinical_diabetology/article/viewFile/8822/7529 s.176, dostęp z dn. 9.02.2024

3 Zalecenia American Diabetes…s.176

4 Vademecum zbiór najczęściej zadawanych pytań na grupach wsparcia dla insulinoopornych, Fundacja insulinooporność D. Musiałowska, M. Słoma, https://insulinoopornosc.com/wp-content/uploads/2018/08/VADEMECUM_DLA_INSULINOOPORNYCH.pdf dostęp z dn. 09.02.2024

Czytaj więcej

Przepis na dietetyczne pączki na TŁUSTY CZWARTEK

Czy tłusty czwartek może być smakowity i jednocześnie przyjazny dla diabetyków? Oczywiście! Dziś podzielimy się przepisem na dietetyczne pączki, które z pewnością zadowolą podniebienia, a jednocześnie nie wpłyną negatywnie na poziom cukru we krwi. Tłusty czwartek to dzień, w którym z ochotą sięgamy po pulchne, puszyste pączki smażone w głębokim tłuszczu i obsypane cukrem pudrem. Jednak dla osób z cukrzycą i wszystkich dbających o dobrą dietę, tradycyjne pączki nie będą dobrym rozwiązaniem. Przeciętny pączek w zależności od nadzienia może mieć od 300 do nawet 600 kalorii! To również solidna dawka cukru, gwałtowny wzrost i szybki spadek poziomu glukozy- czyli dokładnie tego, czego diabetycy powinni się wystrzegać. Dlatego warto rozważyć alternatywne, zdrowsze wersje ulubionych pączków. Poniżej przedstawiamy przepis na dietetyczne pączki opracowany przez dietetyka.

Dietetyczne pączki (przepis na 10 porcji):

Wartości odżywcze 1-nej porcji: 139.7 kcal, B: 5.2 g, T: 3.7 g, Wp: 21.9 g, F: 1.9 g, WW: 2.3

Składniki:

  • Mąka orkiszowa pełnoziarnista 2 x niepełna szklanka (250g)
  • Mleko spożywcze 2 % 0,5 x szklanka (125g)
  • Ksylitol 6 x łyżeczka (42g)
  • Dżem 100% owoców, bez dodatku cukru 5 x łyżeczka (75g)
  • Masło extra 4 x łyżeczka (20g)
  • Jaja kurze 1 x sztuka (56g)
  • Żółtko jaja kurzego 1 x sztuka (20g)
  • Drożdże piekarskie 0,25 x opakowanie (25g)

Przygotowanie:

1. Podgrzej lekko mleko, wlej do miski i  dodaj pokruszone drożdże oraz łyżeczkę ksylitolu, wymieszaj i odstaw, aż drożdże się spienią.

2. Przesiej mąkę do dużej miski, jajko utrzyj z żółtkiem i resztą ksylitolu na puszystą pianę.

3. Do miski z mąką przelej utarte jaja, rozczyn drożdżowy, roztopione, ostudzone masło, wyrób ciasto, odstaw do wyrośnięcia w ciepłe miejsce.

4. Na stolnicę wysyp trochę mąki, wyłóż ciasto, rozpłaszcz je rękami na grubość ok 2 cm i wycinaj kółka dużym kubkiem. Powinno wyjść 10 sztuk.

5. Na każde kółko nałóż pół łyżeczki dżemu, sklej końce i uformuj kule.

6. Piecz w 180 stopniach ok 15 minut, na blaszce wyłożonej pergaminem.

7. Po upieczeniu pączki możesz obsypać ksylitolem lub stewią w postaci pudru.

Te dietetyczne pączki to pyszna alternatywa dla tradycyjnych wersji, idealna dla diabetyków i wszystkich tych, którzy pragną świętować tłusty czwartek w nieco zdrowszy sposób.

Oto przybliżony czas potrzebny na spalenie kalorii zawartych w pączku przez osobę o masie ciała ok. 70 kg:

Bieganie na bieżni (10 km/h):

a) Pączek 400 kcal: około 35-40 minut

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 12-15 minut

Pływanie (średnio intensywne):

a) Pączek 400 kcal: około 40-45 minut

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 14-18 minut

Jazda na rowerze stacjonarnym (umiarkowane tempo):

a) Pączek 400 kcal: około 45-50 minut

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 15-20 minut

Taniec:

a) Pączek 400 kcal: około 60 minut

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 21-25 minut

Odkurzanie:

a) Pączek 400 kcal: około 60-80 minut

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 20-30 minut

Prasowanie:

a) Pączek 400 kcal: około 90-120 minut

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 30-40 minut

Zakupy:

a) Pączek 400 kcal: około 60-75 minut (w zależności od intensywności)

b) Nasz pączek 139,7 kcal: około 20-25 minut (w zależności od intensywności)

Czytaj więcej

Cukrzyca typu 2 – LECZENIE

Cukrzyca nie jest pojedynczą jednostką chorobową, ale zbiorem zaburzeń metabolicznych, których cechą wspólną jest hiperglikemia.

  • Cukrzyca typu 1 to całkowite zaburzenie niedoboru insuliny, spowodowane zniszczeniem komórek beta trzustki w wyniku procesów autoimmunologicznych. Diagnozowana jest najczęściej u pacjentów poniżej 20 roku życia.
  • Cukrzyca typu 2 to złożona grupa zaburzeń charakteryzująca się „względnym niedoborem insuliny”.

Cukrzyca typu 2 stanowi najpowszechniejszą postać cukrzycy na całym świecie, obejmuje nawet 95% wszystkich przypadków cukrzycy.

Jej podłoże tkwi w trzech głównych czynnikach:

  • dziedzicznym, który determinuje zaburzenia wytwarzania insuliny. Mutacje genetyczne mogą istotnie zwiększać ryzyko zachorowania poprzez zaburzenia regulacji poziomu glukozy we krwi. Według badań przeprowadzonych w 2011 roku ponad 36 genów jest związanych z podwyższonym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2.
  • środowiskowym, związanym z insulinoopornością, często powiązaną z otyłością. W grupie ryzyka znajdują się osoby z nadwagą, nadmiernie spożywające alkohol, regularnie palące papierosy oraz prowadzące siedzący tryb życia z brakiem aktywności fizycznej.
  • uwarunkowaniach medycznych, ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 wzrasta w przypadku wcześniejszych nieprawidłowości w poziomie cukru we krwi, nieprawidłowej tolerancji glukozy, doświadczenia cukrzycy ciążowej, urodzenia dziecka z wysoką wagą urodzeniową, nadciśnienia tętniczego, zespołu policystycznych jajników oraz różnych zaburzeń endokrynologicznych. Dodatkowo rozwój cukrzycy typu 2 może być potęgowany przez niektóre leki, takie jak glukokortykoidy, tiazydy, beta-blokery, leki przeciwpsychotyczne z II generacji oraz statyny.

Ta forma cukrzycy rozwija się z udziałem genów, na które nie mamy wpływu, oraz czynników środowiskowych, takich jak otyłość brzuszna, będąca wynikiem stylu życia, który możemy zmodyfikować. Warto zgłębić ten temat, aby zrozumieć, jakie kroki można podjąć w celu zarówno zapobiegania, jak i lepszego zarządzania cukrzycą typu 2. [1]

Przy leczeniu cukrzycy typu 2 kluczową rolę odgrywa zaangażowanie pacjenta, gdyż skuteczne działanie przynosi zmiana diety i regularna aktywność fizyczna. Lekiem pierwszego wyboru jest metformina, która redukuje oporność na insulinę. Działa poprzez zmniejszenie produkcji glukozy przez wątrobę i poprawę wrażliwości tkanek na insulinę. Dodatkowo korzystnie wpływa na poziom cholesterolu, ale może powodować problemy żołądkowo-jelitowe u niektórych osób. [2]

W przypadku nieosiągnięcia oczekiwanych wyników pomimo terapii podejmuje się intensyfikację leczenia poprzez dodawanie kolejnych leków doustnych lub tych, które podaje się podskórnie.

Pochodne sulfonylomocznika stymulują wydzielanie insuliny przez trzustkę, ale zwiększają ryzyko hipoglikemii, dlatego istotne jest dokładne stosowanie zaleceń lekarskich.

Agoniści receptora GLP-1 zwiększają uwalnianie insuliny, a także mogą zmniejszać apetyt, co pomaga w utrzymaniu prawidłowej masy ciała. Mają także korzystny wpływ na układ krążenia, ale mogą powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe.

Inhibitory DPP-4 działają podobnie do agonistów receptora GLP-1, ale z mniejszym ryzykiem skutków ubocznych.

Agonista receptora PPAR-gamma (szczególnie pioglitazon) zwiększa wrażliwość na insulinę, ale może prowadzić do zatrzymywania płynów, wzrostu masy ciała i zwiększonego ryzyka złamań kości.

Inhibitory SGLT-2 to nowoczesne leki, które hamują wchłanianie glukozy w nerkach. Mają one dodatkowe korzystne efekty na układ sercowo-naczyniowy, ale mogą być kosztowne i nieobjęte refundacją dla wszystkich pacjentów.

W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi na leczenie farmakologiczne lekarz może zdecydować o włączeniu insuliny do terapii, stosując różne analogi na podstawie specjalistycznych zaleceń. [3] Leczenie cukrzycy typu 2 to kompleksowy proces, który wymaga bliskiej współpracy z diabetologiem i uwzględnienia innych chorób towarzyszących, takich jak nadciśnienie czy dyslipidemia. Zmiana stylu życia, w tym regularna aktywność fizyczna i odpowiednie nawyki żywieniowe, jest kluczowa. Dobór odpowiednich leków przeciwcukrzycowych odgrywa istotną rolę w ograniczaniu ryzyka powikłań wynikających z długotrwałego przebiegu choroby.

Cukrzyca może spowodować poważne powikłania, takie jak amputacje stóp, ślepotę czy konieczność dializowania się z powodu niewydolności nerek. Edukacja chorych odgrywa kluczową rolę w leczeniu cukrzycy  zgodnie z powiedzeniem: "Im więcej wiesz o cukrzycy, tym dłużej żyjesz" - Joslin. Edukacja pomaga w samodzielnym zarządzaniu chorobą. Pacjenci uczą się kontrolować poziom glukozy we krwi przy użyciu -glukometru. Regularna aktywność fizyczna, dostosowana do indywidualnych możliwości, jest istotna. Czynniki środowiskowe, takie jak siedzący tryb życia oraz nawyki żywieniowe odgrywają kluczową rolę w patogenezie cukrzycy typu 2. Z tego powodu zaleca się regularny wysiłek fizyczny, który może zmniejszyć insulinooporność. Badania wykazały, że najlepsze efekty przynosi szybki marsz przez co najmniej 30 minut dziennie lub minimum 3 razy w tygodniu. Choć ryzyko zachorowania na cukrzycę wzrasta wraz z wiekiem, coraz częściej obserwuje się wzrost jej występowania u dzieci i młodzieży. 

Źródła:

[1] https://www.mp.pl/cukrzyca/cukrzyca/typ2/65891,cukrzyca-typu-2 dostęp z dn. 20.12. 2023r.

[2] https://podyplomie.pl/diabetologia/16999,ocena-aktualnych-wytycznych-dotyczacych-cukrzycy-typu-2-w-czym-sa-zbiezne-a-w-czym-rozbiezne dostęp z dn. 20.12.2023 r.

[3] https://www.mp.pl/cukrzyca/cukrzyca/typ2/65891,cukrzyca-typu-2 dostęp z dn. 20.12.2023r.

Czytaj więcej

Cukrzyca typu 2 – POWIKŁANIA

Cukrzyca typu 2, znana również jako cukrzyca insulinoniezależna lub cukrzyca wieku dorosłego, stanowi coraz poważniejszy problem zdrowotny współczesnego społeczeństwa. Ta choroba metaboliczna charakteryzuje się podwyższonym poziomem glukozy we krwi, wynikającym z oporności na insulinę oraz jej względnym niedoborem. Jest to obecnie najczęstsza przypadłość związana z przemianą materii, co sprawia, że coraz częściej określa się ją mianem choroby cywilizacyjnej. Tradycyjnie diagnozowana u osób dorosłych, przekraczających 30 rok życia, jednak w ostatnich latach występuje również dzieci i młodzieży, szczególnie w kontekście wzrostu zjawiska otyłości wśród młodego pokolenia. Wyróżniamy dwa rodzaje powikłań: wczesne (ostre) i późne (przewlekłe). [1] Dla osób z niezrównoważonym poziomem cukru we krwi, największym zagrożeniem są schorzenia sercowo-naczyniowe, które mogą prowadzić do niepełnosprawności lub zgonu. Pacjenci z cukrzycą mogą także często doświadczać infekcji oraz mieć problemy seksualne. Istnieją jednak inne powikłania związane z tą chorobą, które również warto poznać.

Do ostrych stanów  zalicza się takie stany jak kwasicę i śpiączkę ketonową, kwasicę mleczanową, oraz wahania poziomu glukozy -zarówno jego wzrost (hiperglikemia), jak i spadek (hipoglikemia). Natomiast przewlekłe powikłania to zmiany w naczyniach krwionośnych i nerwach, prowadzące do ich uszkodzeń. Konsekwencją tego mogą być choroby sercowo-naczyniowe, takie jak udar mózgu czy zawał serca. Osoby z niezrównanym poziomem cukru we krwi są podatne na niewydolność nerek, utratę wzroku, amputacje kończyn czy problemy seksualne. Ponadto niewłaściwie leczona cukrzyca może obniżać odporność organizmu, co skutkuje częstymi, trudnymi do wyleczenia infekcjami, które mogą nawracać.

Wczesne powikłania cukrzycy

Do powikłań wczesnych (ostrych) zalicza się:

Kwasica ketonowa -jest często wynikiem nieleczonych lub niewłaściwie leczonych przypadków cukrzycy (np. pominięcie dawki insuliny, niedostateczna dawka leków, przerwanie terapii, błędne rozpoznanie cukrzycy). Chociaż może wystąpić w każdym typie cukrzycy, stanowi największe zagrożenie dla osób z cukrzycą typu I. Jej objawy obejmują bóle brzucha, nudności, wymioty, bóle głowy, zmęczenie, silne pragnienie oraz częste oddawanie moczu. Jest też charakterystyczny zapach z ust, podobny do zapachu zgniłych jabłek. Bez właściwego leczenia może prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet śmierci. To stan, który wymaga natychmiastowej interwencji medycznej, by zapobiec powikłaniom i zagrożeniom życia. [2]

Kwasica mleczanowa -dosyć rzadkie, ale poważne powikłanie cukrzycy. Jest wynikiem nadmiernego gromadzenia się mleczanów w organizmie. U osób z cukrzycą, szczególnie przyjmujących metforminę, może wystąpić jako skutek uboczny. Jeśli w odpowiednim momencie nie zostanie wdrożone leczenie, może dojść do śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci.

Hiperglikemia- stan, gdy poziom glukozy we krwi przekracza normę. Zazwyczaj wynika to z nieprawidłowego leczenia, czyli błędów w stosowanych lekach, niewystarczającej ilości insuliny, pominięcia leków lub zaprzestania terapii. Długotrwała hiperglikemia może spowodować niekorzystne zmiany w procesach biochemicznych i metabolicznych w organizmie.

Hipoglikemia - stan, w którym poziom cukru we krwi spada poniżej normy. U osób z cukrzycą może ją też wywołać nadmierna dawka insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. Powikłania związane z hipoglikemią u osób z cukrzycą mogą być bardzo poważne. Gwałtowny spadek poziomu glukozy może prowadzić do takich objawów jak zawroty głowy, drżenie, bóle głowy, a w przypadkach bardziej zaawansowanych do utraty świadomości, drgawki, a nawet śpiączkę.  Długotrwała hipoglikemia może bardzo negatywnie wpływać na zdrowie, prowadząc do zmęczenia, osłabienia zaburzeń widzenia oraz zwiększonego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Osoby z cukrzycą muszą być szczególnie świadome ryzyka, jakie niesie za sobą hipoglikemia. Regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi, zgodne stosowanie leków oraz reagowanie na ewentualne symptomy hipoglikemii są kluczowe dla podjęcia odpowiednich działań takich jak spożycie szybko wchłanianych węglowodanów lub podanie glukozy.

Późne powikłania cukrzycy

Udar mózgu, zawał serca

Powikłania zdrowotne związane z cukrzycą, szczególnie w późniejszym stadium. Głównym problemem są choroby serca i naczyń, takie jak miażdżyca naczyń wieńcowych, które mogą prowadzić do zgonu. Ponad połowa osób z cukrzycą umiera z powodu choroby wieńcowej. Cukrzyca i choroba wieńcowa zwiększa dwukrotnie ryzyko zgonu. Cukrzyca wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zawału serca. Oprócz choroby wieńcowej i zawału powikłania obejmują również udar mózgu, który może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu lub przedwczesnej śmierci.

Nefropatia nerkowa

Oczywiście, podwyższony poziom cukru  we krwi może prowadzić do cukrzycowej choroby nerek, która objawia się uszkodzeniem nerek, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do ich niewydolności. W wyniku wysokiego poziomu glukozy dochodzi do zwiększonego przepływu krwi przez kłębuszki nerkowe, co prowadzi do gromadzenia się różnych substancji w tych obszarach i naczyniach krwionośny nerek, co wpływa na zaburzenie ich funkcji.

Na początku choroba często nie wywołuje żadnych objawów. Można ją zdiagnozować poprzez badanie moczu, gdzie stwierdza się nadmierną ilość albumin w moczu. Dopiero w zaawansowanym stadium pojawiają się niepojące symptomy, takie jak ogólne osłabienie, łatwe męczenie się, obrzęki, wysokie ciśnienie krwi  oraz zmiany w kolorze skóry, która staje się szaroziemista. W przypadku bardzo zaawansowanej niewydolności nerek może być konieczna dializoterapia, która pomaga w usuwaniu toksyn i zbędnych substancji z organizmu.

Jeśli chodzi o powikłania nefropatii cukrzycowej, mogą one obejmować również zwiększone ryzyko problemów sercowo-naczyniowych, niedokrwistość, zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, a także neuropatię czy uszkodzenia wzroku. W niektórych przypadkach może dojść do konieczności przeszczepu nerek jako ostatecznego rozwiązania w przypadku niewydolności narządu.

Retinopatia cukrzycowa

Oczy są jednym z obszarów, które mogą ucierpieć w wyniku późnych powikłań związanych z cukrzycą typu 2. Długotrwałe podwyższone stężenie glukozy we krwi może prowadzić do zmian w strukturze siatkówki oka, co nazywa się retinopatią cukrzycową. To groźne schorzenie nie daje na początku żadnych objawów w postaci pogorszenia wzroku. [3] Dopiero po jakimś czasie stopniowo wzrasta ryzyko utraty ostrości wzroku. Dodatkowo mogą pojawić się zmętnienia czy zaburzenia widzenia. Retinopatia to jedno z największych zagrożeń dla wzroku u osób z cukrzycą typu 2.

Makulopatia cukrzycowa

Makulopatia cukrzycowa to poważne powikłanie cukrzycy, które może znacząco wpłynąć na wzrok. Jest to stan, w którym siatkówka w środkowej części oka staje się grubsza i powoduje pogorszenie widzenia. Problem ten często występuje u osób z cukrzycą typu 1 lub 2 i może prowadzić do trwałego upośledzenia wzroku. Objawy makulopatii mogą pojawić się po kilku latach od diagnozy cukrzycy. Wśród nich znajdują się pogorszenie ostrości wzroku, widzenie nieruchomych plam oraz zakłócenia w postrzeganiu linii prostych. [4]

Częste infekcje

Osoby, u których cukrzyca jest nieprawidłowo leczona, cierpią na duże ryzyko zakażeń z powodu osłabionego systemu odpornościowego. Wysoki poziom cukru sprzyja zwłaszcza rozwojowi infekcji grzybicznych, główne w jamie ustnej, która objawia się białymi nalotami na policzkach, języku i podniebieniu. Mogą się pojawiać również zajady. U kobiet wysoki poziom cukru w wydzielinie z dróg rodnych może również sprzyjać infekcjom grzybicznym.

Choroby zębów i dziąseł

Osoby chorujące na cukrzycę, z niestabilnym poziomem cukru, są bardziej podatne na zapalenie dziąseł, choroby przyzębia oraz rozwój próchnicy. Cukrzyca ma wpływ na strukturę naczyń krwionośnych co prowadzi do pogorszenia ukrwienia dziąseł. Może to osłabić tkanki dziąseł i zwiększyć ryzyko infekcji. Dodatkowo, u osób z cukrzycą zachodzą zmiany w składzie śliny – wzrasta stężenie glukozy, co stwarza ryzyko infekcji. Dodatkowo, u osób z cukrzycą zachodzą zmiany w składzie śliny – wzrasta stężenie glukozy, co stwarza dogodne środowisko dla bakterii. To sprzyja rozwojowi próchnicy.

Neuropatia cukrzycowa

W przypadku osób z cukrzycą typu 2, które mają trudności z kontrolą poziomu cukru we krwi, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia neuropatii cukrzycowej – czyli uszkodzenia nerwów. Ten  rodzaj neuropatii rozwija się stopniowo w cukrzycy typu 2. Objawy są podobne do tych w cukrzycy typu 1, ale pojawiają się powoli i postępują stopniowo. Na początku może wystąpić uczucie mrowienia w stopach i rękach, oraz zmniejszoną wrażliwość na temperaturę delikatne bodźce. Stopniowo może pojawić się uczucie drętwienia oraz nieregularne odczucia temperatury, takie jak uczucie zimna lub gorąca. Skóra może piec lub swędzieć.

Stopa cukrzycowa

W trakcie przebiegu cukrzycy może wystąpić uszkodzenie nerwów w obrębie kończyn dolnych, co razem z problemami z krążeniem może prowadzić do zespołu stopy cukrzycowej. Uszkodzenie nerwów w stopie prowadzi do utraty odczuwania bólu, dlatego nawet drobne skaleczenia nie wywołują żadnych objawów i mogą przez długi czas pozostawać niezauważone przez chorego. [5] Otwiera to drogę do potencjalnych zakażeń, zaburzenia krążenia krwi w kończynach dolnych negatywnie wpływają na proces gojenia się ran. Zespół stopy cukrzycowej może doprowadzić do konieczności amputacji stopy.

Jak dbać o stopy przy cukrzycy typu 2?

  1. Kontroluj cukrzycę. Pamiętaj o regularnym monitorowaniu poziomu glukozy we krwi i utrzymuj jej poziom w zalecanych normach.
  2. Dbaj o właściwy poziom ciśnienia tętniczego oraz poziom cholesterolu, pomoże to zapobiec miażdżycy naczyń i pozwoli zachować prawidłowe ukrwienie stóp.
  3. Regularnie monitoruj stan stóp. Monitorowanie stanu skóry stóp oraz przestrzeni między palcami pozwala wykryć nawet drobne rany, owrzodzenia lub zmiany skórne. Pozwala to szybko reagować na ewentualne problemy. Pamiętaj - higiena stóp jest kluczowa. Codzienne mycie stóp oraz dokładne osuszanie, nawilżanie i unikanie substancji drażniących skórę stóp to ważne kroki w zapobieganiu powikłaniom.
  4. Noś wygodne, wykonane z naturalnych materiałów obuwie, aby uniknąć ewentualnych urazów. Stosuj w razie potrzeby specjalistyczne wkładki. Dbaj o odpowiednie obcinanie paznokci.
  5. Unikaj urazów mechanicznych oraz termicznych, takich jak chodzenie boso lub stawianie stóp na rozgrzanych powierzchniach. Nie ogrzewaj stóp przy pomocy grzejników lub poduszek elektrycznych.
  6. Wprowadź wysiłek fizyczny np. spacery aby poprawić ukrwienie stóp. Jeśli cierpisz na zaburzenia unerwienia i ukrwienia stóp każdą aktywność skonsultuj z lekarzem.
  7. Zabiegi podiatryczne. Usuwanie modzeli oraz leczenie wrastających paznokci jest zadaniem, które należy powierzyć specjalistom z doświadczeniem w opiece nad osobami z cukrzycą. Osoby takie pracują zazwyczaj w gabinetach stopy cukrzycowej przy klinikach diabetologicznych, poradniach chirurgicznych lub specjalistycznych gabinetach podiatrycznych. To istotne, aby te zabiegi wykonywały osoby kompetentne, które są świadome ryzyka powikłań i mają doświadczenie w zapobieganiu problemom zdrowotnym związanym z cukrzycą. [6]

Objawy stopy cukrzycowej

Stopa cukrzycowa może manifestować się różnymi objawami. Jako pierwsze objawy wymienia się najczęściej:

  • nasilający się w nocy ból,
  • bolesne skurcze mięśni,
  • uczucie mrowienia lub kłucia w stopie
  • łuszcząca się skóra na stopach,
  • znacznie wydłużony czas gojenia ran,
  • zimne i blade stopy,
  • zmieniony zapach stóp,
  • zmiany w wyglądzie palców, takie jak modzele, nagniotki, pęcherze. [7]

Inne znaczące objawy to występowanie ropnego wycieku na stopie lub w jej okolicach, odczuwalne pulsowanie lub ból, zmiana kształtu stopy, obrzęk, zmiana koloru stopy lub pojawienie się owrzodzeń. Skóra na stopach może stać się przesuszona lub stwardniała, może się pojawić zaczerwienienie, a stopa może wydawać się nadmiernie rozgrzana. Istotne są również rany cukrzycowe, które są klasyfikowane według stopni zaawansowania, od nienaruszonej skóry aż do zaawansowanej martwicy, która może wymagać amputacji. Bardzo ważnej jest kompleksowe badanie stóp, obejmujące nie tylko obserwację ran, ale też stanu paznokci. Czasem na płytce paznokcia pojawiają się bruzdy równoległe i poprzeczne, czyli tzw. linie Beau.

Jak leczyć stopę cukrzycową?

Skuteczna terapia stopy cukrzycowej to kompleksowy proces, który angażuje specjalistów z różnych dziedzin, takich jak diabetolog, chirurg, chirurg naczyniowy i ortopeda. Terapia może obejmować następujące działania:

  • Normalizacja poziomu cukru we krwi poprzez zmianę diety i codzienną kontrolę glikemii.
  • Wyrównanie poziomu cholesterolu.
  • Rzucenie palenia tytoniu.
  • Dostosowanie odpowiedniego obuwia lub wkładek ortopedycznych w przypadku ryzyka powikłań związanych ze stopą cukrzycową.
  • Chirurgiczne leczenie owrzodzeń.
  • Terapia zakażonych owrzodzeń obejmująca stosowanie antybiotyków (doustnie lub dożylne) oraz odpowiednie opatrunki.
  • Odciążenie chorej kończyny poprzez chodzenie z pomocą kuli lub korzystanie z wózka inwalidzkiego.

Problemy seksualne

Cukrzyca u mężczyzn może prowadzić do problemów z erekcją. W przebiegu cukrzycy może dojść do uszkodzenia naczyń, przez które przepływa krew. Z kolei u kobiet cukrzyca może być przyczyną infekcji intymnych, które mogą powodować dyskomfort podczas stosunku. Dodatkowo neuropatia powoduje gorsze odczuwanie bodźców, również seksualnych.

Komplikacje w ciąży

Cukrzyca w czasie ciąży stanowi ryzyko zarówno dziecka jak i matki. [8] Częstość występowania makrosomii płodu z populacji ogólnej wynosi 8-14%, natomiast w kobiet z cukrzycą waha się w granicach 25-42%. Makrosomia często występuje u dzieci, których matki miały cukrzycę krótki czas przed ciążą, cierpiały na nadwagę lub rodziły wcześniej dzieci o masie powyżej 4000 g. Głównym powodem makrosomii jest wysoki poziom glukozy u ciężarnej. Glukoza, w przeciwieństwie do insuliny, przenika przez barierę łożyskową, co prowadzi do hiperglikemii u matki, zwiększając poziom glukozy we krwi płodu. W rezultacie płód może stać się zbyt duży jak na wiek płodowy. U kobiet ciężarnych z wcześniej zdiagnozowaną cukrzycą i powikłaniami naczyniowymi, istnieje znacznie większe ryzyko niedotlenienia płodu.

Bardzo ważne jest aby zrozumieć powikłania związane z cukrzycą typu 2 i ich konsekwencje dla zdrowia. Zarządzanie cukrzycą to nie tylko kontrola poziomu cukru we krwi, ale także troska o całe ciało. Regularne badania kontrolne oraz dbanie o zdrowy styl życia, odpowiednia dieta i regularna aktywność mają duże znaczenie dla utrzymania zdrowia i minimalizowania ryzyka wystąpienia powikłań związanych z cukrzyca typu 2.

Źródła:

[1]https://web.archive.org/web/20180512105551id_/https://journals.viamedica.pl/clinical_diabetology/article/viewFile/8625/7339.pdf

[2] https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/cukrzyca/powiklania-cukrzycy-wczesne-ostre-i-pozne-przewlekle-aa-bVsR-jQiF-c6WT.html

[3] https://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66475,retinopatia-cukrzycowa – dostęp z dn. 29.11.2023

[4] https://instytutoka.pl/cukrzycowy-obrzek-plamki-leczenie/ - dostęp z dn. 29.11.2023 r.

[5] https://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66541,stopa-cukrzycowa – dostęp z dnia 29.11.2023

[6] https://www.mp.pl/cukrzyca/powiklania/66541,stopa-cukrzycowa – dostęp z dn. 29.11.2023

[7] https://viamed.com.pl/podpowiadamy-jak-leczyc-stope-cukrzycowa/ - dostęp z dn. 29.11.2023 r.

[8] K. Łagoda, G. Kobus, H. Bachórzewska - Gajewska „Wpływ cukrzycy ciążowej na rozwój płodu i noworodka” 169-173

Czytaj więcej

ŚWIĄTECZNE PRZEPISY na słodkości dla diabetyków

Święta Bożego Narodzenia to czas radości, miłości i pysznych potraw. Dla osób z cukrzycą świąteczne biesiadowanie może być wyzwaniem, zwłaszcza w obliczu pokusy słodkich przysmaków, które królują na stołach. Niemniej jednak istnieją sposoby na cieszenie się smakiem świątecznych słodkości w zdrowszy sposób. Wystarczy w kuchni zastosować się do 3 prostych porad:

1. Zrezygnuj z cukru

Zamiast tradycyjnego cukru, warto wypróbować słodziki, takie jak ksylitol czy erytrol. Te substancje są bezpieczne dla diabetyków oraz nie wpływają niekorzystnie na poziom cukru we krwi.

2. Zdrowe tłuszcze w kuchni

Dodanie zdrowych tłuszczów do świątecznych wypieków to kolejny krok w kierunku zdrowszych przysmaków. Oleje roślinne czy orzechy to świetny sposób na dostarczenie cennych składników odżywczych.

3. Skarbnica błonnika

Błonnik jest sprzymierzeńcem diabetyków. Dodanie pełnoziarnistych mąk czy płatków owsianych do świątecznych potraw nie tylko obniży indeks glikemiczny, ale także dostarczy organizmowi niezbędnego błonnika, korzystnego dla trawienia.

Darmowy e-book z przepisami na świąteczne słodkości

Aby ułatwić Wam przygotowanie zdrowszych wersji świątecznych słodkości, przygotowaliśmy specjalny Przepiśnik. Co ważne, wszystkie przepisy zostały opracowane przez doświadczonego dietetyka mgr dietetyki Joannę Wójcik. Znajdziecie w nim klasyczne smaki w nowej, zdrowszej odsłonie. Wszystko, co musicie zrobić, to kliknąć poniżej i cieszyć się smakiem Świąt bez obaw o poziom cukru we krwi.

Czytaj więcej

CUKRZYCA – typu 2

Cukrzyca typu 2 jest najczęściej spotykanym rodzajem cukrzycy na całym świecie. Rozróżnia się dwie główne  przyczyny jej wystąpienia: pierwsza związana jest z zaburzeniami wytwarzania insuliny, które są wynikiem różnych czynników genetycznych. Druga to oporność organizmu na działanie insuliny, nazywana insulinoopornością, której źródło może mieć zarówno podłoże genetyczne, jak i być wynikiem otyłości. Powstawanie cukrzycy typu 2 jest efektem współdziałania tych dwóch czynników. Pierwszym jest czynnik genetyczny, na który nie mamy wpływu oraz czynnika środowiskowego, jakim jest otyłość, szczególnie otyłość brzuszna. [1] Otyłość jest uwarunkowana w dużej mierze stylem życia danej osoby i może ulec zmianie poprzez odpowiednie zachowanie.

Jak rozwija się cukrzyca typu 2?

Rozwój cukrzycy typu 2 możemy podzielić na kilka etapów:

  1. Etap wstępny: Rozwój cukrzycy typu 2 zwykle zaczyna się od stanu, w którym pacjent ma skłonność do otyłości oraz występuje genetyczne uwarunkowanie zaburzenia produkcji i/lub wydzielania insuliny. W tym stadium insulina jest wytwarzana przez trzustkę, ale jej wydzielanie nie przebiega w sposób optymalny. Wydzielana jest dłużej niż u osoby zdrowej. Stężenie glukozy we krwi (glikemia) utrzymuje się jeszcze na tym etapie w normie. [2]
  2. Etap rosnącej insulinooporności: Kolejnym czynnikiem prowadzącym do cukrzycy typu 2 jest otyłość. Dlaczego? Otyłość powoduje insulinooporność co oznacza, że komórki organizmu przestają reagować na insulinę w sposób właściwy. W odpowiedzi na to trzustka musi zwiększać produkcję insuliny, aby utrzymać stężenie glukozy we krwi w normie. Ten etap może trwać od kilku do kilkunastu lat.
  3. Etap obumierania /upośledzenia  komórek beta trzustki: Po dłuższym okresie utrzymywania wysokiej produkcji insuliny komórki beta trzustki zaczynają stopniowo tracić swoją funkcję. Prowadzi to do wzrostu stężenia glukozy we krwi. W tym okresie najczęściej rozpoznaje się cukrzycę typu 2.

Kto najczęściej choruje na cukrzycę typu 2?

Epidemiologia cukrzycy typu 2 różni się w zależności od regionu i grupy wiekowej. Jednak globalnie liczba chorych na cukrzycę typu 2 stale rośnie.  Wzrost zachorowalności na cukrzycę typu 2 związany jest z wieloma czynnikami. Jednym z kluczowych jest dieta i styl życia. Dieta bogata w przetworzoną żywność, duża ilość spożywanych kalorii, niski poziom aktywności fizycznej oraz otyłość, są głównymi czynnikami ryzyka. Osoby prowadzące siedzący tryb życia, odżywiające się niezdrowo, mające nadwagę są bardziej narażone na ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.

Również osoby mające rodzinną historię cukrzycy typu 2 są bardziej narażone na ryzyko zachorowania. Wpływ genów na rozwój tej choroby jest złożony i nie do końca zbadany. Wzrost zachorowań na cukrzycę typu 2 jest związany z procesem starzenia się społeczeństwa. Starsze osoby są bardziej narażone na rozwinięcie cukrzycy typu 2. Inne czynniki ryzyka to przewlekły stres, palenie papierosów oraz niezdrowy tryb życia. Regularne badania kontrolne mogą pomóc we wczesnym wykryciu choroby i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia.

Jak zdiagnozować cukrzycę typu 2?

Dostępnych jest kilka opcji diagnozowania cukrzycy typu 2.

1. Wartość HbA1c (długoterminowa wartość stężenia glukozy we krwi): 

Wartość HbA1c określana również jako długoterminowe stężenie glukozy we krwi, jest istotnym wskaźnikiem opisującym średnie stężenie glukozy w ciągu ostatnich 8-12 tygodni. Wartość ta może być ustalona na podstawie próbki krwi, co pozwala na diagnostykę, bez konieczności bycia na czczo. Wartość HbA1c stanowi kluczowy punkt w diagnostyce cukrzycy oraz stanowi odzwierciedlenie średniego poziomu glukozy we krwi. Jej wynik pomaga zdefiniować obecność choroby lub nie.

2. Poziom glukozy we krwi na czczo:

Badanie poziomu glukozy we krwi na czczo to kluczowe narzędzie diagnostyczne w identyfikacji cukrzycy oraz stanów przedcukrzycowych. Proces ten polega na pobraniu krwi rano, po co najmniej 8-godzinnym okresie postu. Jeśli wynik jedno- lub dwukrotnego pomiaru glikemii na czczo wynosi 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l) lub glikemii na czczo poniżej 100 mg/dl (5,6 mmol/l), lub HbA1c 5,7–6,4% (39–47 mmol/mol) u osoby z uzasadnionym podejrzeniem nieprawidłowej tolerancji glukozy lub cukrzycy, należy wykonać doustny test tolerancji glukozy (Oral Glucose Tolerance Test – OGTT) – glikemia w 120 minucie OGTT ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l) jest podstawą do rozpoznania cukrzycy. Można uznać, że glikemia na czczo, glikemia w 120 minucie OGTT i oznaczenie HbA1c w takim samym stopniu są podstawą do celów diagnostycznych pomimo, że wykrywają cukrzycę u różnych osób. [3] Regularne monitorowanie poziomu glukozy we krwi na czczo jest istotne dla wczesnego wykrywania problemów metabolicznych i podejmowania odpowiednich działań profilaktycznych oraz leczniczych.

3. Test doustnego obciążenia glukozą (oGTT):

Test doustnego obciążenia glukozą (oGTT) jest istotnym narzędziem diagnostycznym wykorzystywanym do oceny poziomu cukru we krwi i potencjalnego ryzyka rozwoju cukrzycy. Jest to procedura, która pozwala zrozumieć zdolność organizmu do glukozy, kluczowego źródła energii dla komórek. Jeśli wynik jedno- lub dwukrotnego pomiaru glikemii na czczo wynosi 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l) lub glikemii na czczo poniżej 100 mg/dl (5,6 mmol/l), lub HbA1c 5,7–6,4% (39–47 mmol/mol) u osoby z uzasadnionym podejrzeniem nieprawidłowej tolerancji glukozy lub cukrzycy, należy wykonać doustny test tolerancji glukozy (Oral Glucose Tolerance Test – OGTT) – glikemia w 120. Minucie OGTT ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l) jest podstawą do rozpoznania cukrzycy. [4]

4. Sporadyczne stężenie glukozy we krwi:

Sporadyczne występowanie podwyższonych wartości glukozy we krwi może być istotnym czynnikiem diagnostycznym dla cukrzycy, zwłaszcza gdy pacjenci maja już objawy takie jak: częste oddawanie moczu, wzmożone pragnienie lub uczucie osłabienia. Jednakże, w celu potwierdzenia diagnozy, zawsze zaleca się dodatkowe badania, takie jak oznaczenie stężenia glukozy na czczo lub przeprowadzenie testu doustnego obciążenia glukozą (oGTT).

Jak zapobiegać cukrzycy typu 2?

Kluczową rolę w zapobieganiu cukrzycy typu 2 odgrywa zdrowa dieta i aktywność fizyczna. Utrzymanie prawidłowej masy ciała poprzez właściwą dietę jest jednym z kluczowych aspektów prewencji cukrzycy typu 2. To oznacza, że warto zwrócić uwagę na to, co jemy, oraz na ilość spożywanych kalorii. Właściwa dieta obejmuje spożywanie: warzyw, owoców, pełnoziarnistych produktów zbożowych, produktów białkowych niskotłuszczowych oraz zdrowych tłuszczy. Warto ograniczyć spożycie produktów wysoko przetworzonych, wysokokalorycznych przekąsek i słodzonych napojów. Należy zwrócić uwagę na częstotliwość posiłków i unikać jedzenia dużych ilości jednorazowo. [5]

Regularna aktywność fizyczna to kolejny kluczowy element zapobiegania cukrzycy typu 2. Ćwiczenia pomagają w utrzymaniu zdrowej masy ciała, poprawiają wrażliwość na insulinę i wspierają ogólny stan zdrowia. Nawet umiarkowania aktywność fizyczna taka jak codzienny spacer czy jazda na rowerze, może przynieść korzyści dla zdrowia metabolicznego.

Jak leczyć cukrzycę typu 2?

Cukrzyca typu 2 to choroba wymagająca kompleksowego podejścia do leczenia. W skład terapii wchodzą podejścia zarówno niefarmakologiczne takie jak kontrola diety oraz regularna aktywność fizyczna, jak i farmakologiczne. Istotne jest także skupienie się na leczeniu czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, zwłaszcza u pacjentów z powikłaniami cukrzycy.

W leczeniu cukrzycy typu 2 kluczowe jest zaangażowanie pacjenta, ponieważ dieta i regularna aktywność fizyczna okazują się bardzo skuteczne. Przy farmakoterapii metformina jest lekiem pierwszego wyboru, redukującym insulinooporność. W przypadku utrzymującego się wzrostu poziomu glukozy, terapia może być rozbudowana poprzez dodanie kolejnych leków, doustnych i podskórnych. Gdy leczenie farmakologiczne nie jest skuteczne, może się okazać że trzeba włączyć insulinę. Edukacja pacjentów odgrywa istotną rolę w leczeniu cukrzycy. Ma tu zastosowanie zasada „Kto więcej wie o cukrzycy, żyje dłużej”.

Znaczenie diety w leczeniu cukrzycy typu 2

Cukrzyca typu 2 to schorzenie, które często wymaga kontroli diety i regularnych badań. Właściwa dieta odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu tą chorobą. Jednak ustalenie odpowiedniej liczby spożywanych kalorii może być wyzwaniem, zwłaszcza u osób otyłych, które często nieświadomie spożywają więcej kalorii, niż im się wydaje.

Najważniejsze zalecenia dietetyczne dla osób z cukrzycą typu 2 są następujące:

  1. Jedz 4-5 posiłków w ciągu dnia (odchodzimy od stołu najedzeni w 95%).
  2. Posiłki spożywaj regularnie co ok. 3 godziny - godziny posiłków dostosowujemy do harmonogramu dnia:

- pierwszy posiłek spożywaj w ciągu PIERWSZEJ godziny po przebudzeniu.

- ostatni posiłek jedz ok 2-3 godziny przed snem.

3. Jedz o stałych porach każdego dnia, nawet kiedy nie odczuwasz głodu.

4. Nie podjadaj między posiłkami, między posiłkami nie pij słodzonych napojów, wody z cytryną, kawy z mlekiem, nie żuj gumy, NIE PIJ KAWY NA CZCZO.

5. Jeśli po posiłku dalej nie czujesz się najedzony, uzupełnij posiłek surowymi warzywami, napij się wody.

6. Stosuj zalecane sposoby przyrządzania potraw: parowanie, blanszowanie, gotowanie, duszenie, pieczenie, unikaj smażenia, zwłaszcza w głębokim tłuszczu.

7. Potrawy jedz powoli, dokładnie przeżuwaj każdy kęs.

8. Unikaj słodyczy i słonych przekąsek, żywności przetworzonej.

9. Sól zastąp ziołami.

10. Warzywa spożywaj w co najmniej 3-4 posiłkach w ciągu dnia, owoce w 1-2 posiłkach.

11. Owoce jedz wyłącznie w zbilansowanym posiłku, w obecności białek i zdrowych tłuszczy, np. jogurt naturalny, 2-3 orzechy włoskie, garść jagód, borówek czy malin.

12. Spożywaj 2 porcje niesłodzonych produktów mlecznych każdego dnia, najlepiej w postaci jogurtów naturalnych, kefirów, chudych serów.

13. Spożywaj 2 porcje ryb tygodniowo, najlepiej w postaci pieczonej lub gotowanej na parze.

14. Zrezygnuj z CUKRU pod każdą postacią, możesz zastąpić go ksylitolem, erytrolem lub stevią.

15. Jeśli podajesz sobie insulinę zawsze licz ilość WW w posiłku, 1WW to 10g węglowodanów przyswajalnych (czyli z wyłączeniem błonnika). Aby obliczyć ilość WW konieczna jest znajomość ilości węglowodanów w produkcie i jego gramatury. Produkty pakowane (np. makarony) mają podane ilość węglowodanów na etykietach. Obliczanie ilości WW ułatwiają specjalne tabele i kalkulatory.

16. Czytaj etykiety produktów, nie kupuj produktów zawierających w składzie cukier, glukozę, fruktozę, syrop glukozowo-fruktozowy, syrop kukurydziany, słód jęczmienny, miód, olej kokosowy, tłuszcz palmowy, glutaminian monosodowy.

17. Pij min.1,5 litra wody dziennie, a jeśli walczysz z nadwagą ok 2-2,5 litra wody dziennie (8-10 szklanek).

Przestrzeganie zaleceń pomaga w utrzymaniu stabilnego poziomu cukru we krwi oraz wspiera ogólny stan zdrowia osób z cukrzycą typu 2.

Źródło:

[1] https://www.mp.pl/cukrzyca/cukrzyca/typ2/65891,cukrzyca-typu-2 – dostęp z dnia 15.11.2023 r.

[2] Via Medica Maciej T. Małecki, Tomasz Klupa „Rola komórki beta trzustki w patogenezie cukrzycy typu 2” - dostęp z dnia 15.11.2023 r.

[3] Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u osób z cukrzycą 2023, Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetoogicznego, s. 9

[4] Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u osób z cukrzycą 2023, Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetoogicznego, s.10

[5] https://www.mp.pl/cukrzyca/cukrzyca/typ2/65891,cukrzyca-typu-2 dostęp z dnia 15.11.2023 r.

Czytaj więcej